________________ ખવાઈ ગયેલા “હું” ને શોધવા 231 લલિગ શ્રાવકે દાનશાળા ખેલેલી. જેમાં સેંકડો, હજારો મનુષ્ય જ ભેજન લેતા. ભેજન લેનારાઓ પણ કૃતદન નહોતા. ભારતને ભિખારી પણ કશું આપ્યા વગર ભીખ લેતે નહતો. એ આશીર્વાદ આપતે અને પછી રેટી પ્રેમપૂર્વક સ્વીકારતે. આપનારના મનમાં અહંકાર નહોતે આવતે. “ભાઈઆ રેટી કેના નસીબની આપણે ખાઈએ છીએ એ કેણ જાણે છે? આપો. પ્રેમપૂર્વક બીજાને આપએક રેટી હોય તે અધીર અધી આપે.... ઉદારતા ભારતીય સંસ્કૃતિના શિખર પરને સેને રસ્યો કળશ હતો. એના ઝગારાથી જ સંસ્કૃતિની ભવ્યતાની ઝાંખી વરતાવા લાગે. માઘ કવિ ખૂબ ઉદાર હતા. જેટલી એમની ઉદારતા એટલી જ એમના ધર્મપત્નીમાં પણ ઉદારતા. હા, પતિ-પત્ની બંનેમાં સમાન ધર્મ ભાવના હોય તે જીવતરનો રથ ધર્મના રાજમાર્ગ પર ઝડપી આગેકૂચ કરવા લાગે, પણ લગ્નના રથને એક પૈડું સ્કૂટરનું અને એક પૈડું ટ્રેકટરનું હોય તો... ? ઘણી વખત એવું જોવા મળે કે, ભાઈ બહુ ઉદાર હોય અને તેથી મહેમાનોને પોતાના ઘેર લઈ જવા બહુ ઉત્સુક હોય. અને એમાંય મહેમાન ગુરુ મહારાજને વન્દન કરવા આવેલ હોય તે તે એમના ભાવ એટલા વધે કે, ન પૂછો વાત. પણ એ વખતે ઘરવાળીનું કટાણું મોટું યાદ આવી જાય, મહેમાનોનાં દશનથી શેઠાણીના મોઢા પર દોરાનાર લાલ-પીળા રંગનું સ્મરણ થઈ જાય અને ઈચ્છા
