________________ માહરાય શિર લાકડિયા 185 થઈ છેઃ “મેહ લરાઈ મેં તેરી સહાઈ, તે ક્ષણ મેં છિન્ન છિન્ન કટુના” લડાઈ બળિયા સાથે છે, એટલે પ્રભુબળ વગર આપણને નહિ ચાલે. જિન ઉત્તમ પૂંઠ હવે પૂરે, કહે પદ્મવિજય થાઉં શૂરે, તે વાધે મુજ મન અતિ નૂરે બલબમાં વિદ્યુત ચમકે છે. પણ એ ચમકને પૂરવઠો દૂર દૂરના કોઈ વિદ્યુતઘરમાંથી આવે છે. મેહના ભૂતની એટલી હાથમાં આવે છે પ્રભુભક્તિથી. પ્રભુશક્તિથી. અને એટલે તે સ્તવનકાર મહર્ષિએ કહ્યું : ધ્યાન ખડગ વર તેરે આસંગે, મેહ ડરે સારી ભીક ભરૂના....” પ્રભુના ધ્યાન, પરમાત્માના નામ મત્ર સમી તલવાર હાથમાં આવી ગઈ પછી મેહના શા ભાર છે? ‘તુમ આણ ખડગ કર ધારિચે છે, તો કાંઈક મુજથી ડરિયે છે.” અનામી મિત્રની ભેટ (?) પહેલાં, મેહને ઓળખી લેવું પડશે. અનુકૂલનના એવાં પ્રલોભન એ આપે છે કે, એ પ્રલોભન પર જે નજર ગઈ તે તમને નવડાવી જ નાખશે; વગર સાબુએ ! નવદંપતી લગ્ન પ્રસંગે મળેલ ભેટ-સે ગાદ જઈ રહ્યા હતા. ત્યાં ભેટના ઢગલામાંથી એક પરબીડિયું મળી આવ્યું. એમાં એક બહુચર્ચિત ફિલ્મના શોની બે ટિકિટ હતી; અને તેય બાલ્કનીની ! પરબીડિયા પર ભેટ આપનારનું નામ વાંચવા ગયા તે ખાલી આટલું જ લખેલુંઃ એક અનામી મિત્ર તરફથી,
