________________ 160 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ એક એક શબ્દ કેટલું બળ આપ્યું હશે એ જાણવું આપણી શક્તિ બહારની વસ્તુ છે. અરણિક મુનિવરને એ પ્રસંગ મનની આંખે સામે ફિલ્માઈ રહ્યા છે અત્યારે. સાધ્વી માતાને દેખી ઝરૂખેથી નીચે ઉતરી માતાના ચરણમાં નમતાં તેઓ હિબકે હિબકે રડી રહ્યા છે. ગોખથી ઉતરી જનનીને પાયે પડ્યો, મનસુ લા અપાર છે.” હિબકાં ભરતા તેઓ શું બોલી રહ્યા છે? કાયર છું મારી માવડી, ચારિત્ર ખાંડાની ધારે જી; બિગ ધિગ વિષયા રે મારા જીવને, મેં કીધે અવિચારો.” પરમપાવની સાધ્વીમાતા પિતાના પુત્રની એ પશ્ચાત્તાપ મુદ્રાને જોઈ પરિતોષમાં મહાલી રહી છે. આવી માતા મેળવનાર બડભાગી સંતાન કેટલા? કેવી કરુણામયી ભાવદયાથી પરિપૂર્ણ છે આ માતા. પશ્ચાત્તાપથી શેકાતા નાનકડા પોતાના બાળને કરુણામયી સાધ્વી માતાએ આટલું જ કહ્યું : “વત્સ ! તુજ ન ઘટે ચારિત્રથી ચૂકવું, જેથી શિવસુખ સારે છે. આટલા જ શબ્દ, પણ એ શબ્દનું બળ ઘણું હતું. બેબ નાને હેય પણ વેલ્ટેજ વધુ હોય તેમ એમાં પ્રકાશ આપવાની ક્ષમતા વધુ હોય. પ્રકાશને વટેજ જોડે સંબંધ છે, કદર જેડે નહિ. સાધ્વી માતા અરશ્ચિક મુનિને સદ્દગુરુ પાસે લઈ
