________________ 158 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ શરણાઈ સાંભળવા તૈયાર નથી ! “વર મરો, કન્યા મરે, પણ ગોરનું તરભાણું ભર” ની કહેવતના ગોર મહારાજની જેમ એને પિતાના ભાણામાં જ રસ છે. બીજાઓની એને ચિન્તા નથી. પેલા મિયાં છે સેકન્ડ કલાસના યાત્રી છે. ભૂદેવ સ્નાન કરતા હતા ત્યાં જ મિયાં આવ્યા અને બેકો લઈ કપડાં ધબ-ધબાવવા લાગ્યા. ભૂદેવ મત્રો બેલી રહ્યા છે. જલે અસ્મિન્ સન્નિધિં કુરુ.... ને ત્યાં જ સાબુના છાંટા એમના પર પડયા. ભૂદેવે કહ્યું : મિયાં સાહેબ! નદી તે બહુ મોટી છે. જરા થોડે દૂર જઈ કપડાં ધુઓ ને ! હું પહેલાંથી અહીં આવી સ્નાન કરી રહ્યો છું. તમે પાછળથી આવ્યા ત્યારે જ તમારે જાતે વિચાર કરી ગ્ય જગ્યાએ બેસવું જોઈતું હતું. સમજુ માણસને શીખામણની જરૂર ન પડે! મિયાંજ તે થઈ ગયા ગુસ્સે. “નદી કંઈ તમારી નથી, મહારાજ ! સહુની છે. અમને ફાવે ત્યાં અમે બેસીએ. એમાં તમે કહેનાર કેશુ? ભૂદેવ સમજ્યા કે, આ તે શીખ કઠેકાણે દેવાઈ ગઈ. સમજુ માણસ જ્ઞાનીના બાલને અમૃત સમા ગણે. અને અજ્ઞાનીને જ્ઞાનીનાં વચન નકામાં લાગે. સદગુરુની શીખ કેવી લાગે? તમને તે ઠપકો આપીએ તે ગમે છે ને ? પ્રવચનમાં
