________________ વૈવરાજ એક સારું થા , ભદજીને જેનું ચિત્ત ખરડાતું નથી 153 તે વાત જ શી કરવી ? જજમાને ગાડામાં બેસાડી ઘરે પહોંચાડયા. પણ હવે અકળામણનો પાર નથી. પાણીની લાગી છે તરસ. પણ પાણી જાય શી રીતે ? બિલકુલ જગ્યા જ નથી રાખી ત્યાં ! ભટાણીએ વૈદ્યરાજને તેડાવ્યા. વૈદ્યરાજે ચણુ જેવડી એક નાનકડી ગોળી ભટ્ટજીને આપી. “આ ગોળી ગળી જાવ. સારું થઈ જશે.” બેલવામાં તકલીફ પડતી હતી એટલે ધીરેધીરે ભટ્ટજી કહેઃ વિદ્યરાજ ! શું કરું? પેટમાં જગ્યા નથી. અને મનમાં બેલ્યા જગ્યા હોત - આ ગેળી નાખવા જેટલી - તે તે સાંકડ-માંકડ કરી એક લાડુ ન સમાવી દેત, જેથી એક રૂપિયે તે મળત દક્ષિણને વધુ! ગુરુ મહારાજ જ્યારે કહે કે, ભાઈ ! ધર્મ-આરાધના તે કરે છે ને ? ત્યારે લો વાળવો પડેઃ સાહેબ, શું કરીએ ? ટાઈમ જ નથી મળતું... પણ મનમાં શું હોય? એ જ ને, કે ટાઈમ વધુ મળે તે વધુ બિઝનેસ ખેલું ! એક લાડુ વધુ ! મૂળ વાત એ છે કે, ધર્મ પર હજુ બહુમાન પ્રગટયું નથી. ધર્મ કરતી વખતે મનમાં થવું જોઈએ કે, કે મારે મહાન પુણ્યદય કે ચિન્તામણિ રત્ન અને કલ્પવૃક્ષ કરતાંય શ્રેષ્ઠ એવું આ પવિત્ર ધર્માનુષ્ઠાન મને મળી ગયું. ધર્મની મહત્તા સમજાય ત્યારે તેના પ્રરૂપક તીર્થકર ભગવંતે પર અત્યન્ત ભક્તિ મનમાં ઉપજે.
