________________ 140 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ પરે તે સાંભરે એ....” પ્રભુની મુખ મુદ્રાનું દર્શન થતાં જ સોનાનાં કમળ પર વિહરી રહેલા પરમાત્મા યાદ આવે. ભગવાનનાં દર્શન થતાં આવી ચિત્તની એકાકારતા પ્રગટે તે મિથ્યાત્વ ભાગી જાય. ‘તુમ દરિસનથી ઉજલું એ, સમતિ વસવાવીસ, લહ્યું મેં કલિયુગે એ....” પ્રભુનું દર્શન ન થયું માટે તે સંસારની આ હેરાફેરી મટી નહિ. ભવભ્રમણ મીટાવવા જોઈએ પરમાત્મ-દર્શન જોઈ એ પરમાત્મ-કૃપા. “તુમ દરિસન વિણ હું ભમે એ, કાળ અનંત અનંત, કૃપા હવે કીજિએ એ....” તપની દીપ્તિ | મુનિરાજના ચહેરા પર દીપ્તિ, ચમક હોય છે પણ એ દૂધ, ઘીની નથી; તપની છે! “તપ તેજ દીપે.” સંસારી માણસ લાલ ગાલ રાખતા હોય છે, પણ એ તમાચો મારીને! જ્યારે તપનું તેજ અંદરથી ઉદ્દભવેલું છે. બહાર તે મહાશય છાતી ફૂલાવીને ફરતાં હેય. અને નોકરને ધમકાવતાં હોય ત્યારે વાઘની ગર્જના યાદ આવી જાય સાંભળનારને. પણ એ જ મહાશય ઘરે શ્રીમતીજીના વાકપ્રહારે નતમસ્તકે સાંભળતા હોય ત્યારે થાય કે, પિલી ગર્જનાનું અકાળે અવસાન થઈ ગયું ! તમાચાને પાવર ખલાસ થઈ ગયો! હવે ફરી બેટરી ચાર્જ કરવી પડશે... અલબત્ત, બહાર જઈને ! તપ તેજ દીપે, કર્મ ઝીપે' મુનિરાજ તપશ્ચર્યા દ્વારા
