________________ બે સાટ ઉપાયો તે, પહેલી વાત છે જાગૃતિની. અપ્રમાદની અવસ્થાને વિકસાવવાની. મન ભમવા લાગે, આરાધનાના વિચારને છેડી બીજા વિચાર ભણું જવા લાગે કે તરત જ અપ્રમાદને જાસૂસ સુચના આપી દેશેઃ સાવધાન! ખતરાની ઘંટી તરત જ વગાડી દેશે તે. અનંત સમયથી બહિર્યાત્રા જ કરતા આવ્યા છે લે છે. તેથી અન્તર્યાત્રાના સમયે પણ, મન, ટેવ મુજબ બહાર સરી જાય છે. લેસન કરવા સારુ મોટા ભાઈએ કડક આંખે સૂચના કરી બેસાડેલ બાળક મોટા ભાઈ કોઈ કામ પ્રસંગે બહાર જતાં રમવા સારુ દોડી જાય છે તેમ! બાળકને ભણવાનું નથી ગમતું. રમવાનું ગમે છે. આરાધનામાં જેની બાલ્યાવસ્થા છે, તેને પણ સામાયિક કરતાં ઓટલે બેસી ચેવટ કરવામાં વધુ મઝા આવતી જ હોય છે ને ! એવાને કહીએ કે, ભાઈ! એકાદ સામાયિક કરતાં હે તે. તે કહેશેઃ બાપજી! પોણે કલાક એક સરખે બેસું તે અકડાઈ જઉં! પણ એને વાત કરવા બેસાડી દે, ગામ ગપાટા માટે, તે બે સામાયિક જેટલી વાર બેસી રહે. વા ભાગી જાય તે વખતે! - અને, સામાયિકમાં બેસી રહેવું પડે એવું ફરજિયાત નથી. હકીકતમાં, ઉભા જ રહેવાનું છે ધ્યાન માટે. અને એટલે જ સામાયિક લેતી વખતે સાધક ગુરુ ભગવંતને પૂછે છેઃ ઈચ્છાકારેણ સંદિસહ ભગવન્! બેસણે સંદિસા હું? હે ગુરુદેવ! કદાચ બેસવું પડે છે, તે વખતે રજા
