________________ કવિની કૃતિઓની સાલવારીને આધારે એમનો સાહિત્ય સર્જન કાળ સં. 1852 થી 1890 સુધીનો ગણાય છે. સાધુ જીવનમાં ચાતુર્માસ સિવાય વિશિષ્ટ ધર્મ પ્રવૃત્તિ કે માંદગી, વૃદ્ધાવસ્થા જેવા નિમિત્તો સિવાય એક જ સ્થળે રહેવાનું હોતું નથી. તેઓ વિહાર કરીને લોકોને ધર્મ માર્ગે વાળવાનું પુણ્ય કાર્ય કરે છે. દીપવિજયજીએ પણ સાધુ આચાર મુજબ વિહાર કરીને વડોદરાથી સુરત, રાંદેર, બીલીમોરા, જંબુસર, સિનોર, ખંભાત, કાવી, ઉદયપુર, પાલનપુર અને મારવાડ (રાજસ્થાન) માં નિવાસ કર્યો હતો અને આ સ્થળોમાં વિવિધ પ્રકારની કૃતિઓનું સર્જન કરી સાહિત્યને અલંકૃત કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો. એમની કૃતિઓનો અભ્યાસ કરતાં એમ જાણવા મળે છે કે કવિની ભાષા શુદ્ધ ગુજરાતી હોવા છતાં વિહારનાં સ્થળની ભાષા-બોલીનો વિશેષ પ્રભાવ પડયો છે. કવિએ સ્થળ અને કાળને અનુરૂપ ભાષા બોલીનો આશ્રય લઈને લોકભોગ્ય રચના કરી હતી. એટલે કે સ્થાનિક ભાષાને વધુ મહત્વ આપ્યું હતું. સમકાલીન રાજકીય પ્રભાવથી પ્રેરાઈને સ્થળ વર્ણનની ગઝલની રચનાઓ કરીને સમકાલીન પ્રવાહ સાથે એકરૂપ બન્યા હતા. સાહિત્યનો અભ્યાસ કરતાં રાજકીય પ્રભાવનું પ્રમાણ અવશ્ય જોવા મળે છે. આ રીતે ઉપલબ્ધ સાહિત્ય સામગ્રીને આધારે કવિના જીવનની કેટલીક નોંધપાત્ર વિગતો મળતી નથી પણ જન્મ સ્થળ, વિહાર ભૂમિ, સર્જન કાળ જેવી વિગતો પ્રાપ્ત થાય છે. સંભવ છે કે તેઓ યતિ હોવાને કારણે સંવેગી પરંપરાથી એમને વિશે કોઈ વિશેષ
