________________
સજ ગાનદિ પરનારી રામચન્દ્રજીએ પણ રાજગાદી પર બેસતાં ભરતને “પરસ્ત્રી માતેવ” આદિ ઢગલાબંધ સૂકિતઓનો અર્થ થાય છે. 'પરસ્ત્રી નો ત્યાગ” હવે સમજવાનું સરળ રહેશે કે 'પરસ્ત્રીનો ત્યાગ જેને ન ર્યો હોય તેને અદત્તાદાનાદિ પાપો નીચે પ્રમાણે લાગશે. (૧) હસ્તમિલાપ વિનાની કુમારી કન્યા, સહપાઠની, વિદ્યાર્થિની શિષ્યા ઉપરાન્ત
ઓફિસમાં, કેબીનમાં, પેઢીમાં અથવા ઘરમાં કામ કરનાર સ્ત્રી હોય, તેમના પિતાની, તેનાં સંરક્ષકની, આજ્ઞા મેળવ્યા વિના તેઓની સાથે મન મેલા
કરવાવાળાઓને સ્વામી અદત્ત નામની ચોરીનો દોષ લાગશે જ. (૨) તેમની રતિમાત્ર પણ ઇચ્છ ન હોય માં ફેસલાવીને, બળબરીથી અથવા ભય
બતાવીને પણ બળાત્કાર કરનારને જીવ અદત્ત લાગ્યા વિના રહેતું નથી. (૩) પોતાના માથા પર રહેલાં વડીલની, ગુરૂની, શિક્ષકની કે પ્રિન્સીપાલની આજ્ઞા
મેળવ્યા વિના પોતાની પાસે ભણનારી, ધર્મચર્ચા કરનારી કે પોતાના પેટને માટે
નોકરી કરવાવાળીના મનને, તનને ચોરનારને ગુરૂ અદત્ત લાગશે. (૪) પાંચે ઈન્દ્રિયોના શબ્દ, રસ, ગબ્ધ, રૂપ અને સ્પર્શરૂપ વિષયોને ભોગવવામાં
મશગુલ બનવાવાળાને તીર્થંકર અદત્ત લાગશે જ, કેમકે - પરમદયાળુ પરમાત્માઓએ, ઈન્દ્રિયોના અતિશય ગુલામ બનવા માટેની આજ્ઞા આપી જ નથી કારણકે સીમાનીત ઇન્દ્રિયોની ગુલામી ભાવમૈથુન છે. આ પ્રમાણે ચારે પ્રકારની ચોરી કરનાર નિર્ણયાત્મક રૂપે મૃષાવાદી છે, અને જે મૃષાવાદી છે તે હિંસક છે.
શરાબ આદિનો નશો થોડું ઘણું નુકસાન કરાવીને ૨-૪ કલાકે પણ સમાસ થશે. પરન્તુ મોહમાયામાં મૂઢ બનેલાને, કેવળ જ્ઞાન, તેનો માર્ગ કે સંત સમાગમ પણ ગમતો ન હોવાથી તેના ભાગ્યમાં આશ્રવ અને કષાચનો માર્ગ જ ઉઘાડો રહેતા ગમે તે પાપ, ગમે તેવા પાપ, અને ગમે તે સ્થાને તે પાપોમાં રઓ પરહેશે. પરિણામે આશ્રવ અને કષાયની ઉદીરણા કરીને પણ મોહકર્મના નશાને ભડકાવી મારશે, ત્યારે ઈન્દ્રિયોના ઘોડાઓને બેકાબુ બનતાં કોણ રોકી શકશે? તેમાં પણ સ્પર્શેન્દ્રિયના તેલન માર્ગે પગ મૂકતાં જ પુરુષને સ્ત્રીને સ્પર્શ અને સ્ત્રીને પુરુષને સ્પર્શ ગમશે અને પછે તો આંખ, કાન અને જીભને નશો ચડતાં ધીમે ધીમે તે વ્યકિત (ચાહે પુરુષ કે સ્ત્રી) ના જીવનમાંથી ખાનદાની, ધર્મ, માતાપિતા, વડીલ
દર