________________
છે પરંતુ પેટે ભાગ પાસે નથી કે કાચ છે એમ કહી એના ઉપર અમદ પૂનમ ચાયે રાખવું એ એક પ્રકારનો દંભ છે, શિક પયરની શાતા છે. હિંસાને સત શ્રકાર માય જિનેકોએ ભાખ્યા છે. પછી એ દેવ માટે થતી હોય કે ગુરુને માટે. એ નિયમ કાર્યત્રિક છે, વિકાળાબાધિત છે, નિરપત છે. અથવ દેવ, ગુરુને નામે થતી ઈ પણ હિંસા (૫છી છે ગમે તેટલી સક્ષમ હોય) હિંસા જ છે. એને પ્રરૂપી શકાય જ નહિ. ધર્મના નિતિ કે એની ઉપપણ કરવી એ પણ એક જાતનું અામિ વતન જ છે
સુદર્શન શ્રેષ્ઠી અને શુક પરિબજો માત્ર અણુગારની પાસે પિતાને શૌચસૂલ ધર્મ કહ્યો ત્યારે તેમની સમીપે થાવસ્થા પત્ર અણગારે કહ્યું “હે સુદર્શન છે અને હું મારા પરિવાજથી કોઈ વ્યક્તિ ભહીથી ખરડાયેલા કપડાને શુદ્ધ કરવા લેહીના કુંડમાં નાખે તે એ કપ સ્વચ૭ થાય ખરાં કે?” તેઓએ કહ્યું “એ કેમ બને ? શુદ્ધ ન જ થાય.” તેમણે ફરી કહ્યું “ હે શુક! હિંસાદિ અધમથી આત્મા સંસારભ્રમણ કરી રહ્યો છે. એનાથી આત્મા બરડાયેલ છે. હવે તેને શુદ્ધ કરવા હિંસાને ઉપાય તમે જે તે તે શુદ્ધ થશે કે અશુદ્ધ?સાંસારિક સાધતે હિંસાદિ દોષથી દૂષિત છે અને સ્વર્ગમાં લઈ જનારા સાધને પણ દેષમય છે. તાત્પર્ય કે હિંસાદિ દે. આત્મા પાસેથી મુકાવવા જોઈએ. આ સિદ્ધતિની પ્રરૂપણું જિનાચમેમર કરવામાં આવી છે છતાં વર્તમાન જૈન વી એ કેમ નહિ સમજતો હોય? તીકરની આગળ કરવામાં આવતી હિંસા લોહી છે તથા સંસારને અંગે થતી હિંસા પણ લેહી જ છે. તાત્વિક દષ્ટિએ એ બન્નેમાં જરા પણ તફાવત નથી. આજના જૈન સેવ્ય વગે તથા જેન સેવક વગે બરાબર નોંધ કરી લેવી જોઈએ કે ગમે તેને
૧. જ્ઞાતા ધર્મ કથાગ સૂત્ર, પાંચમું અધ્યયન. ૨. “જ્ઞાતા, ભગવતી, નિરયાવલિકા” વગેરે.
