________________
જડ રાગ અને જીવ ષ જ અનાદિકાળથી આપણે કરતા આવ્યા છીએ.
એક સાધકે બ્રહ્માને કહ્યું : “સુખ મળે તેવું કાંઈ આપો.”
બ્રહ્માએ કહ્યું ઃ આ બે પોટલા લે. એકમાં તારા જીવનના પાપો છે. બીજામાં તારા પાડોશીના છે. તારુ આગળ અને પાડોશીનું પોટલું પાછળ રાખજે.”
...પણ નીચે ઉતરતાં પોટલા આગળ – પાછળ થઈ ગયા. આ રૂપક પરનું ચિંતન કેટલું પ્રેરક છે ?
માણસને હંમેશા પાડોશીના જ પાપો દેખાયા કરે છે, પોતાના કદી નથી દેખાતા. પાડોશીનું પોટલું આગળ ને પોતાનું પાછળ થઈ ગયું છે ને ?
પૂજ્ય મુનિ શ્રી ધુરંધરવિજયજી ?
एक अजैन गांवमें रात को मेरा प्रवचन हुआ । प्रवचन पूरा हुआ तो भी कोई उठा नहीं । ९ से १०, १० से ११, ११ से १२ बज गये ।
તો ને વેદાઃ “પાપ નહીં ને તવ તવરામ નહીં કરે ”
अजैनों में भी इतना विनय हो तो हम जैनों में कितना विनय होना चाहिए? अब आप में से कोई नहीं उठेंगे ऐसी मेरी अपेक्षा है।
પૂજ્ય આચાર્ય શ્રી પ્રદ્યુમ્નવિમલસૂરિજી : પોતાનું દુઃખ ભૂલી બીજાના સુખનો વિચાર કરવો તે મૈત્રી છે. પરમાટે જીવે તે જ પરમાત્મા કહેવાય.
આવા મહાન પુરુષો સાથે જો ઋણાનુબંધ બંધાઈ જાય તોય કામ થઈ જાય. ઘોડાને પ્રતિબોધ આપવા મુનિસુવ્રતસ્વામી ભગવાનને આવવું જ પડેલું ને ?
આવા અધ્યાત્મયોગી સદગુરુ પૂજ્ય આચાર્ય ભગવંત [પૂ.કલાપૂર્ણસૂરિજી] સાથે આપણે સંબંધ જોડીશું તો આપણું કામ નહિ થાય ?
“સદ્ગુરુ મેરા સૂરમા કરે શબ્દોકી ચોટ.”
૪૨
* * * * * * * * * * * * * કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
