________________
એક વખત હું પણ આવો જ પાપી-દોષી હતો. એવી વિચારણાથી કોઈપણ પ્રત્યે ધિક્કાર નહિ જાગે, ગંભીરતા જળવાઈ રહેશે. ગંભીર આશય મળવો ઘણો મુશ્કેલ છે.
યોગસારમાં તો કહ્યુંઃ ગુણીયલ જનો દ્વિત્રા : બે-ત્રણ જ મળશે. બાકી આખી આ દુનિયા ફાસ-ફસ છે.
આપણે ક્યાં નંબર લગાડવો છે ? બીજાના નાના પણ ગુણને પર્વત જેવો માનજો. પોતાના નાના પણ દોષને પર્વત જેવો માનજો. તો જ આત્મ-વિકાસની વાટે જઈ શકાશે.
આ હશે તો જ અક્ષુદ્રતા ગુણ આવશે. શ્રાવકનો પહેલો ગુણ અક્ષુદ્રતા છે.
બાહ્ય આચાર-વિચાર અલગ ચીજ છે. અંદરની યોગ્યતા અલગ ચીજ છે. હરિભદ્રસૂરિજી યોગ્યતા પર ભાર મૂકે છે.
અધ્યાત્મનો મને ખૂબ જ શોખ હતો. અને સત્સાહિત્ય ન મળ્યું હોત તો હું પણ ક્યાંક આડા-અવળે માર્ગે ચડી ગયો હોત ! ખેરાગઢમાં મને અધ્યાત્મના ઢગલાબંધ પુસ્તકો મળેલા. તેમાં પાનું ખોલતાં જ વાંચવા મળ્યું ઃ ઉપાદાન તૈયાર કરો. ઉપાદાન જ મુખ્ય છે. ઉપાદાન તૈયાર થશે તો નિમિત્તને આવવું જ પડશે. મેં તરત જ એ ચોપડો બંધ કર્યો ને મેં તેમને કહ્યું : તમારે પણ આ સાહિત્ય કામનું નથી.
મેં તો પૂ. દેવચન્દ્રજીનું સાહિત્ય અગાઉ વાંચેલું જ હતું ઃ “ઉપાદાન આતમ સહી રે, પુષ્ટાલંબન દેવ...” આવું સાહિત્ય મને ન મળ્યું હોત તો ? આજે હું ક્યાં હોત?
માલશીભાઈઃ અત્યાર સુધી અમે મૂર્ખ એમ જ માનતા હતા કે વાચના સાધુ-સાધ્વીજી માટે જ હોય, પણ અત્યારે વાચના સાંભળતાં લાગ્યું કે અમે ઘણું ચૂકી ગયા.
પૂ. સાધુ-સાધ્વીજીઓ પ્રત્યે મારા તરફથી કોઈપણ અવિનય થયો હોય તો તે બદલ હું મિચ્છામિ દુક્કડે માંગું છું.
૩૦
જ
જ
ર
જ
સ
ર
જ
સ
જ
;
