________________
આગમોમાંથી જ ધ્યાન-વિચાર આવેલો છે, તેવી પ્રતીતિ થઈ.
એક ચિત્તે સાધના કરતા રહીએ તો તત્ત્વ મળે જ મળે. વૈજ્ઞાનિકો પણ એક જ પદાર્થ પર દત્તચિત્ત બનીને કેટલું શોધી કાઢે છે ? યોગીએ પણ આવા એકાગ્ર થવાનું છે.
બીજાધાન વિના તો યથાપ્રવૃત્તિકરણ અભવ્યો પણ અનંતીવાર કરી શકે. એટલે હવે નક્કી કરી લો : મારે બીજાધાન તો કરી જ લેવું છે.
હું પૂછું છું કે તમને આ ગ્રન્થો વાંચતાં-સાંભળતાં આનંદ આવે છે ? આનંદ કેટલી માત્રામાં ને કેવો આવે છે ? તે પરથી તમારી ભૂમિકા નક્કી થાય છે.
ક્ષાયિકની વાત જવા દો. ક્ષાયોપથમિક ભાવના ગુણો તો આવી ગયા છે ને ?
- ભગવાનના પ્રેમ સિવાય બીજો કોઈ જ યોગનો માર્ગ નથી. ભગવાનનો પ્રેમ ન જાગ્યો હોય તો સમજવુંઃ હજુ સંસારનો પ્રેમ બેઠો છે, બીજો કોઈ ઉદ્દેશ બેઠો છે. પ્રભુ-પ્રેમની ગેહાજરી એ જ બતાવે છેઃ હજુ બીજી બીજી આકાંક્ષાઓ અંદર બેઠી છે. આ બધા ખૂબ જ ખતરનાક ભયસ્થાનો છે.
બધી સામગ્રી આપણી સામે છે. માત્ર આપણા ઉદ્યમની ખામી છે. પણ આપણે તો વાટ જોઈ રહ્યા છીએ ઃ જલ્દી મહાવિદેહમાં જન્મ મળી જાય ને મોક્ષે જતા રહીએ પણ ક્યા આધારે મહાવિદેહ મળશે, તેનો વિચાર કરતા નથી. વર્તમાનમાં મળેલી સામગ્રીનો ઉપયોગ નહિ કરનારો ભાવિમાં તેથી ઉત્તમ સામગ્રી મેળવી શકતો નથી. વર્તમાનમાં મળતો રોટલો ખાઈને જે અત્યારે જીવન જીવી નથી લેતો તેને ભાવિકાળમાં ગુલાબજાંબુ શી રીતે મળી શકશે? જે માણસ જીવતો જ ન રહે તે ગુલાબજાંબુ શી રીતે મેળવી શકે?
- મરુદેવીને જેમ પુત્ર ઋષભ પર પ્રેમ હતો, તેમ ત્રિશલાને પણ વર્ધમાન પર પ્રેમ હતો. તેમણે પણ ભગવાનનું બાળક રૂપે ધ્યાન કર્યું, એમ કહી શકાય.
અન્ય દર્શનોમાં પુત્રોના નામ નારાયણ ઈત્યાદિ એટલે રાખે છે એને ભગવાન યાદ આવ્યા કરે.
૨૨૬
* * * * * * * * * * * કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
