________________
પૂજ્ય આચાર્યશ્રી શાન્તિચન્દ્રસૂરિજીએ અભુત વાત બતાવી છેઃ " ते धन्ना जेसिं हिययम्मि गुरुओ वसंति
ते धन्नाण वि धन्ना गुरु-हिययम्मि जे वसंति"
ગુરુને તમે હૃદયમાં વસાવો તો તમે ધન્ય છો પણ ગુરુ-હૃદયમાં વસવાટ કરવાનો છે જો જીવનને ધન્યતમ બનાવવું હોય.
દરેક વકતા પાસે અલગ-અલગ દૃષ્ટિકોણ જોવા મળ્યો. ક્યારેક નાના સાધુ પાસેથી પણ અભુત વાતો સાંભળવા મળી જાય.
• વનસ્પતિમાં પરોપજીવી નામની એક માત્ર ૨-૩ ઇંચની વનસ્પતિ છે. પેદા થયા પછી ઘણું જીવવાની તેને તમન્ના હોય છે, પણ તાકાત નથી. કરવું શું ? જીવનને અલ્પજીવી નથી બનાવવું, દીર્ધજીવી બનીને ધન્ય બનવું છે.
તો ઉપર પહોંચી શકું તેમ નથી. તે પોતાની આસપાસ નજર કરે છે. [ આંખ નથી હોતી. આ તો માત્ર આપણી કલ્પનાની વાત છે.] ને નજીક રહેલા તોતીંગ વૃક્ષના મૂળમાં લપેટાઈ જાય છે.
મૂળમાંથી બધું ચૂસ્યા કરતું રહે છે. મોટા વૃક્ષના બધા લાભો એને મળતા રહે છે.
આ વૃક્ષનું દૃષ્ટાંત આપણામાં ઘટિત કરવાનું છે (૧) સાન્નિધ્ય ઃ એ ન જ છોડે. છોડે તો મૃત્યુ. (૨) સમીપતા : નિફ્ટતા અભેદભાવે સઘન કરે છે ! (૩) સમગ્રતા ઃ આખું પોતાનું શરીર મૂળ સાથે એકમેક કરી
નાખે છે. આ ત્રણ મુખ્ય નિયમો છે.
આથી જ તે વનસ્પતિ લાંબા કાળ સુધી ટકી શકે છે. વર્તમાન કાળમાં આપણે પણ આ વનસ્પતિ જેવા તુચ્છ છીએ.
જે મૂળીયું (ગુરુ) પરમ સાથે જોડાયેલું હોય તેને પકડી લઈએ તો કામ થઈ જાય.
તમને તમારી સાત જ પેઢીના નામ માંડ યાદ હશે. અમે ઠેઠ ભગવાન મહાવીર સ્વામી સુધીની પેઢીના નામો ગણાવી શકીએ.
૨૦૬
