Page Text
________________
ભારતવર્ષ ].
ઉઠેલ ચર્ચાના અને પ્રશ્નના ખુલાસાએ [ ૩૪૧ છ હાથ હતી. છતાં તેમણે આ પારિગ્રાફની આદિમાં ૨૬ થી ૩૫ ગણું અને ૧ જેટલું થયું. એટલે કે શિલ્પએમ લખ્યું છે કે “વળી જે મૂર્તિ બાબત ડોકટર કારે મૂળ શરીર કરતાં લગભગ ત્રીસગણી નાની મૂર્તિ સાહેબ પોતાની કલ્પના દોડાવે છે તે મૂર્તિની ઉંચાઈ બનાવી છે. હવે આ ગોમટેશ્વરના પાદપીઠ પાસે ઉભી લગભગ ૫૭ ફૂટ છે. મૂર્તિની ઉંચાઈ જેની તે મૂર્તિ રાખેલ મનુષ્યાકૃતિની ઉંચાઈ વિશે વિચાર કરીએ. જે છે તેની અનુરૂપ જ હોય એવો શિ૯૫શા અને નિયમ પ્રમાણે મૂર્તિને ફેટોગ્રાફ લેવાય છે તે રીતે જોતાં, છે. પાંચ ફૂટ ઉંચા માણસની મૂર્તિ પચીસ કે પચાસ મૂળ મૂતિથી લગભગ છઠ્ઠા ભાગની ઉંચાઈ તે મનુષ્યની ફૂટ ઉંચી ન બનાવી શકાય. ઈ.” અને વિચાર તેમના છે. એટલે કે આશરે ૯ થી ૧૦ ફીટ તે મનુષ્યની જ છે અને પ્રસ્તુત આ બને મૂર્તિને અનુલક્ષીને જ ઊંચાઈ કહેવાય. આચાર્યજી મહારાજ આ માણસ વિશે છે તે નિર્વિવાદ છે. આશ્ચર્ય નથી લાગતું કે પિતાના શું ખુલાસો કરે છે? પ્રતિષ્ઠા કરાવનાર ચામુંડરાયની વાયની આદિવાળા ભાગમાં ભદ્રબાહુની કાયા પાંચ સમયનો શું તેને લેખવે છે કે અન્યથા ? જો ચામુંડ
2 હોવાનું જણાવે છે ત્યારે તે જ ભદ્રબાહુ સ્વા- રાયના સમયનો ગણે છે. તેમના જ કથનથી સ્થાપિત મીની કાયાને અંતવાળા ભાગમાં પાંચ કે છ હાથ કરેલ ઉપરના સિદ્ધાંત પ્રમાણે, ૧૦ ફીટની આકૃતિજેટલી જણાવે છે. શું કૂટ ને હાથ એક સરખા જ વાળા મનુષ્યનું મૂળ શરીર આશરે ૩૦૦ થી ૩૫૦ હોવાનું તેમનું કહેવું થાય છે? તેમની જે માન્યતા ફીટનું કહેવાશે. આ પ્રમાણે ચામુંડરાયના સમયે કાયહોય તે ભલે, પરંતુ સામાન્ય રીતે સમજી શકાય છે કે સ્થિતિ હોવાનું તેમને શું કબૂલ છે? કબૂલ કરે તે તે કદીકાળે મનુષ્યથી હસ્તષકે શરતચૂક ન થર્વી જોઈએ હાસ્યાસ્પદ લાગે છે કેમકે તે પ્રમાણે કઈ પુરાવો એવા સિદ્ધાંતવાદીથી તે આવું ન જ થવું જોઈએ. નથી; અને નાકબૂલ હોય તે તેમણે રજુ કરેલ ગમે તેમ થયું હોય, આપણે તે સાથે બહુ નિબત માન્યતા કાંતે બેટી અથવા શિલ્પશાસ્ત્ર ખોટું કરે છે? નથી. હવે તેમણે દરેલા નિયમની વિચારણા કરીએ. અથવા મનુષ્યાકૃતિને કાલ્પનિક ઠરાવે છે તે વિના
તેમના કહેવાનો તાત્પર્ય એ છે કે મૂળ શરીરને પ્રજને આવું ધતીંગ દાખલ કરવા માટે તેમના મતે અનુરૂપ હોય તે પ્રમાણમાં જ તેની મૂર્તિ બનાવાય. શિલ્પકાર મૂર્ખ ઠરે છે; અને જો એમ કહે કે તે સમયના પાંચસો વાંભની કાયાવાળાની મૂર્તિ પ૭ ફીટ હોય મનુષ્યોની ઊંચાઈ તો અત્યારના જેટલી જ લગભગ તે અનુરૂપ ગણાય. પરંતુ પાંચ છ હાથ વાળાની મૂર્તિ હતી, પરંતુ શિલ્પકારે કઈ અગમ્ય કારણને લીધે પ૭ ફીટ જેટલી ઉંચી ન હોય એમ તેઓ માને છે; મટી કેતરી નાંખી હશે. તેયે શિલ્પકારને માથે અથવા બીજા શબ્દોમાં તેનો અનુવાદ કરીએ તો, પાછો તેને તે જ દોષ આવીને ઊભો રહે છે અથવા મળ શરીર કરતાં તેની મૂર્તિ નાના કદમાં કરાય તે, આચાર્યજી મહારાજનું જે એમ માનવું થયું છે કે પરંતુ મોટા કદમાં ન જ કરાય. વળી આ ગેમટેશ્વરની મૂળ શરીર કરતાં તેની મૂર્તિ હંમેશાં નાની જ હેવી મૂર્તિ વિશે સર્વ કેઈએ એમતો મત દર્શાવ્યો છે કે, જોઈએ તે માન્યતા ખેતી કરે છે. આ આઠ નવ તેનાં સર્વે અંગે પાંગ પ્રમાણ પુરસ્સર ગણિતના નિયમે જાતની સ્થિતિમાંથી આચાર્યજી મહારાજને કઈ કબૂલ બનાવેલ હોવાથી ઘણી આકર્ષક અને બેનમુન બની છે તે પિતે જ જણાવશે. છે. જે બાહુબળીજીની મૂર્તિ હોવાનું સ્વીકારીએ તે, બાકી સંશોધકોને અનુમાન કરવાને જેમ હક તેમની કાયા પાંચસે વાંભ-ધનુષ્યની હાઇને ( એક હોય છે તેમ મને પણ જો આચાર્યજી મહારાજ આપતા ધનુષ્ય-વાંભનું માપ કેટલાકની ગણત્રીથી ૩ ફીટ ને હોય તે જણાવવાનું કે, તે આખીયે મૂર્તિ સમ્રાટ કેટલાકની ગણત્રીથી ૪ ફીટની લેખાય છે તે હિસાબે) પ્રિયદર્શિનના સમયે જ કોતરાવેલી દેખાય છે, કેમકે ૧૫૦૦-૨૦૦૦ ફીટ ઉંચાઈની કહેવાય; અને મૂર્તિ ૫૭ તેની સજાવટ તેમજ બનાવટ કરનાર (ભદ્રબાહુની તેમજ ફીટની છે. એટલે મૂળ શરીર અને મૂર્તિનું પ્રમાણુ પાસે રહેલ મનુષ્યની) કુશળ કારીગરે તે સમયે
| SR No. | 032487 |
| Book Title | Prachin Bharat Varsh Part 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Tribhuvandas Laherchand Shah |
| Publisher | Shashikant and Co |
| Publication Year | 1941 |
| Total Pages | 448 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |