Page Text
________________
૩૦૮ ]
ઉઠેલ ચર્ચાના અને પ્રશ્નના ખુલાસાઓ
[ પ્રાચીન
કરવાનો રિવાજ જ પડી ગયેલ છે, છતાં તે નિયમ યલાં નજરે પડે છે પણ મૂળ સ્વરૂપ-જેની પૂજા ભક્તિ ભારહત સ્તૂપમાં સચવાયેલું દેખાતું નથી. એટલે કરવા માટે તે આખોયે સ્તૂપ ઉભો કરવામાં આવ્યા છે સાર એ નીકળે છે કે, ભારત સ્તૂપ બૌદ્ધધમ તે અર્તિરૂપે નથી. બલ્ક (પૃ. ૪, આકૃતિ નં. ૪૦ તથા સ્મારક હોવા વિશે તેમને શંકા ઉદ્દભવી છે. અત્ર ૪૧) ચરણ પાદુકારૂપે જ છે. એટલે ઉપર જણાવેલ આપણે અમરાવતી સ્તૂપનું વર્ણન કરી રહ્યા છીએ સિદ્ધાંત પ્રમાણે તે તે બદ્ધધર્મી પણ હોય અને જેને
જ્યારે હકીકત ભારહત સ્તૂપની ટંકાઈ ગઈ છે, તેથી ધર્મ પણ હોય. સાથે સાથે યાદ રાખવાનું કે, તે વાચકને તે કદાચ અસંગત લાગશે. તેમના મનનું સ્તૂપની જગ્યાએથી અનેક મૂર્તિઓ પણ મળી આવી
કરવાને જણાવવાનું કે આધારવાળું વાક્ય છે. તેમાંની બે (જેનું વર્ણન આગળની લીટીઓમાં તે, બૌદ્ધધર્મમાં મૂર્તિ કરાવવાની પ્રણાલિકા કયારની અપાયું છે) વિદ્વાન શોધકે-કહે કે મદ્રાસ સરકારના થઈ લાગે છે તે પરત્વે ધ્યાન ખેંચવા પૂરતું જ છે, સંશાધન ખાતાએ સાચવી રાખીને રજુ પણ કરી બાકી જ્યારે તેમાં ભારહતનું નામ સ્પષ્ટપણે દર્શાવાયું દીધી છે. એટલે મૂર્તિઓનું અસ્તિતત્વ પણ કહી છે ને તત્સંબંધી તેમણે પોતાનો અભિપ્રાય જણાવી દીધો આપે છે કે તે બૌદ્ધધમ સ્તૂપ નથી કેમકે અમરાવતી
તા. (આગળ ઉપર) આપણે જ્યારે આ પરિગ્રાફમાં સ્તપનો સમય જ ઈ. સ. પૂ.ને છે. જોકે વિદ્વાનોએ તેનું વિવેચન કરીશું ત્યારે તે ઉપયોગમાં લઈશું, ને મહાવિજયના કર્તા રાજા ખારવેલન સમય, શુંગવંશી લેવાને પણ છે. આ બન્ને વિદ્વાનોને અભિપ્રાયો પુષ્યમિત્રના સમકાલીન તરીકે લેખીને ઈ. સ. પૂ. ખૂબ ઉંડા અભ્યાસના પરિણામજન્ય હોવાથી વિશેષ ૧૮૦નો ઠરાવ્યો છે પણ આપણી ગણત્રીએ ઈ. સ. વજનદાર લેખાતા આવ્યા છે અને તેમના કહેવા પૂ. ૪૨૯ને એટલે પાંચમી સદીનો છે. માન્યતામાં પ્રમાણે સિદ્ધ થાય છે કે, ઈ. સ. પૂ. ના સમયે બૌદ્ધ ભલે સમય પરત્વે અઢીસો વર્ષને ફેર છે છતાંયે તે
સ્મારકમાં કેાઈ મૂર્તિ કે આકાર કેતરવામાં આવતો તે ઈ. સ. પૂ.નો તો છે જ ને ? અને ઉપરને સિદ્ધાંત નહે. આ સિદ્ધાંતને ઉથલાવીને બીજા શબ્દોમાં જ પણ એ જ કહે છે કે, ઈ. સ. પૂ.ની જે મૂર્તિ હેય રજુ કરીએ તે, એમ ફલિતાર્થ નીકળે છે કે, ઈ. સ. તે તે બોદ્ધની નહીં પણ જૈનધર્મી જ લેખાય. એટલે પૂ. ના સમયની જે કઈ મૂર્તિ-આકાર કે બિબ મળી પણ સાબિત થઈ જાય છે કે અમરાવતી સ્તૂપ જૈનઆવે છે તે નધર્મની જ છે એમ સમજી લેવું. પરંતુ ધર્મને જ છે. છતાયે શંકાને જરા પણ સ્થાન ન આકારરૂપે ન હોય ને કેવળ પાદચિતરૂપે હોય તો તે મળવું જોઈએ તે હિસાબે વિશેષ સાબિતી મેળવવા જૈનધર્મનું પણ સ્મારક હોય અથવા ધર્મનું પણ હોય. આપણે નીકળવું રહ્યું.
એટલે અમરાવતી સ્વપના મૂળ શોધક કર્નલ હાથીગુફાન કર્તા રાજા ખોરવેલ છે અને તેણેજ મેકેન્ઝીના અને કે. આ. રે. ના લેખક ડે. રેમ્સનના આ મહાવિજયપ્રાસાદ બનાવરાવ્યો છે એમ સ્વમુખે પૃ. ૩૦૭ ઉપર જણાવેલ મત પ્રમાણે, જૈનધર્મને તે તે જાહેર કરે છે (જુઓ હાથીગુંફા લેખ પતિ ૧૦. સ્વપ હોવાનું જણાયું છે, છતાં તે બહંમતનો પણ આ પુસ્તકે પૃ. ૨૭૭) એટલે તે વસ્તુ તે નિર્વિવાદ જ હોવા વિશે જ્યારે પ્રશ્ન ઉદ્ભવ્યો હતો ત્યારે આપણે કરી છે. તેમ રાજા ખારવેલ પોતે જૈનધર્મ છે તે પણ અન્ય પુરાવા શોધવા પ્રયાસ કરવો પડયો હતો. વિદ્વાનોને કબૂલ મંજૂર જ છે. એટલે તે ન્યાયે આ વિશેષમાં ઉપરના પારિગ્રાફે જે સિદ્ધાંત તારવી કાઢયો છે મહાવિજ પ્રાસાદ–અમરાવતી સ્તૂપ-જૈનધર્મનું સ્મારક તે આધારે આ પ્રશ્નને કસી જોતાં બહુ ઉપયોગી નિર્ણય હોવાની ના) સર ? ચૂકી ગણાય. છતાં વિશેષ જીવતે બંધાય તેમ દેખાતું નથી. ખરી વાત છે કે, અમરાવતી જાગતો નઈતો હોય તો, તે તૂષમાંથી સ્તૂપના બાહ્ય કેતરકામમાં આકૃતિરૂપે અનેક દો જે બે મૂર્તિઓ ખોદકામ કરનારા ખાતાને મળી (૫.૪, આકૃતિ ૩૭ તથા આ પુસ્તકની છેવટે) કાતરા- આવી છે તે પણ રજુ કરાઈ છે (પુ. ૪, આકૃતિ
| SR No. | 032487 |
| Book Title | Prachin Bharat Varsh Part 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Tribhuvandas Laherchand Shah |
| Publisher | Shashikant and Co |
| Publication Year | 1941 |
| Total Pages | 448 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |