Shravak Jan To Tene Re Kahiye

________________ @ @@ @ @ @ @ @ @ @ ® @ @ અવરોધ કરનારા. શાતા કે અશાતા વેદનીયમથી ઉદ્દભવેલા, સંચાગ-વિયોગના સ્વભાવવાળા. ખરાબ સંતવાળા આ માની લીધલા મુંબને સુખ કેમ કહેવાય? શાતા કે અશાતા તે સોના કે લાઠાની બેટી પહેરવા જવું. સાચું સુખ તે શાતા-અશાતા બંનેના આત્યંતિક અભાવથી જ ઉત્પન્ન થઈ શકે. સંસારમાં દેહ અને દાયની અનુકુળતાને સુખ કહેવામાં આવે છે. પરંતુ ખરેખર તે નવ દુઃખ અને કલેશનું મૂળ કારણ જ શરીર અને ઇન્દ્રિયો છે. માટે મારું મન વિષયમાં મુંજતું નથી. તે માટે કહ્યું છે કે विषस्य विषयाणां च पश्यतां महदन्तग्म । उपभुक्तं विषं हन्ति, विषयाः स्मरणादपि ।। १ ।। અર્થ -અરે, વિષ અને વિષયનું અંતર જુઓ કેટલું મોટું છે? (લાક સમજ્યા વિના વિષ સાથે સરખાવે છે.) વિષ તા ખાધું હાય ન જઠરમાં પહોંચી જાય તો મૃત્યુ થાય પરંતુ વિષય તા સમરણમાત્રથી મારી નાંખે છે. માટે હે મહાભાગ! તારા પણ સારા ભાવ ને ઉત્તમ નિયમ છે. માટે આપણે બંનેને અચિંત્ય શીલપાલનને લાભ મળી ગયા છે. આપણે ગંગા જેવું નિર્મળ શિયળ મન-વચન-કાયાથી જીવનપર્યત પાળશું. કોઈને જણાવશું નહી. તેમ છતાં આપણી વાત જે દિવસે ઉદાડી પડશે તે દિવસે આપણે અવશ્ય સંયમ લેવું. આ અટલ નિર્ણય લઈ તે બંને પોતાના પ્રાણની જેમ શિયલનું રક્ષણ કરવા લાગ્યા. તેઓને એક જ પલંગમાં સાથે સૂવું પડતું છતાં તેમનામાં કદી ચંચળપણું કે બાલીશપણું આવ્યું ન હતું. તેઓ એટલા નિર્મળ સત્ત્વશાલી થયાં કે એક શય્યામાં સાથે સૂતાં શરીરને કદી સ્પર્શ થતા તો પણ તમને કદી કામ ઉદિત થતો ન હતો. તેઓ એકાંતમાં બેઠા હોય ત્યારે પણ શીલગુણની, તેના મહામ્યની કે તેને આચરનાર મહાપુરુષોની જ કથની તેઓ કહ્યા-ગાયા કરતા. આવી રીતે ભાવસંચમીનું જીવન જીવતા કેટલાક સમય ચાલ્યા ગયે. એવામાં એકવાર ચંપાનગરીમાં વિમળસેન નામના કઈ કેવળનાની મુનિ પધાર્યા. દેશનાના અંતે ત્યાંના નગરશેઠ જિનદાસે કહ્યું ભગવન ! મેં એ અભિગ્રહ કર્યો છે કેચાર્યાશી હજાર સાધુ મહારાજને પારણું કરાવવું. આ મારી અભિલાષા ક્યારે પૂર્ણ થશે?” કેવળી ભગવતે કહ્યું “ભાગ્યશાલી ! આટલા બધા સુપાત્ર સાધુઓને @ @ @ @@ @ @ @@@@ tt ૮ (૩૩)

SR No.	032469
Book Title	Shravak Jan To Tene Re Kahiye
Original Sutra Author	N/A
Author	Mahodaysagarsuri
Publisher	Kalyansagarsuri Granth Prakashan Kendra
Publication Year	1978
Total Pages	204
Language	Gujarati
Classification	Book_Gujarati
File Size	16 MB

Page 60