________________
berasaannnnnnnnnn
સાંભળી વિજય આંખે ફાડી સખેદ વિજ્યા સામે જોઈ જ રહ્યા. ને ચિતિત થઈ એક બીજા એક બીજાની સ્થિતિ, ભાવી ગૃહસંસાર ને તેની ઉર્મીના વિચારે ચડયા. થોડીવારે સ્વસ્થ થઈ વિજય બોલ્યા “આયતમે બીજે લગ્ન કરી લે. મને મારી નહીં તમારા સંસારની ચિંતાથી ગ્લાનિ થાય છે.”
વિજ્યશેઠે કહ્યું “મને તારે વિચાર આવે છે. મારે તે દીક્ષાની ભાવના હતી. પણ પુણ્ય નબળા હશે. વિષયથી તે ફલેશ જ થાય છે. કાંઈ તે આરેગ્ય કે દીર્ધાયુનું કારણ નથી. તેથી તેજ, પ્રભુત્વ કે શ્રેષ્ઠત્વ સાંપડતું નથી. તે માત્ર ચંચળ મનની ઉત્સુકતા જ છે.” ઈત્યાદિ અધ્યાત્મની સમજભરી વાત વિજાશેઠે કરી.
શ્રી વિશેષાવશ્યકવૃત્તિમાં કહ્યું છે કે “પ્રેતની જેમ સ્ત્રીના શરીરને વળગી, પિતાના સર્વ અંગ-ઉપાંગને મહાપરિશ્રમ ઉપજાવી જે જીવ રતિડા કરે છે તેમને તે સમય પૂરતા પણ સુખ શી રીતે કહેવાય ? ”
oooaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
vacacionamenbucuraaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
| માટે વિજયશેઠે પત્નીને કહ્યું “ભદ્ર ! પશુ-પક્ષીને પણ વિષય તે સાવ સુલભ છે. તેમાં શું મહત્ત્વ છે? આ જીવે દેવ વગેરેના હૈ ભવમાં અસંખ્યકાળ સુધી પાર વિનાના વિષયો ભેગવ્યા છે. ગુરુ મહારાજે કહે છે કે “કલ્પવાસી દેવને એક વારના વિષયસેવનમાં બે હજાર વર્ષ વીતી જાય છે. તેથી નીચલા દેવને પાંચ પાંચસો ઓછા વર્ષ પયત એકવારને ભેગવટો ચાલે છે એટલે જ્યોતિષ્કદેવોને દોઢહજાર વર્ષ, વ્યંતરદેવોને હજારવર્ષ અને અસુરકુમારાદિ ભવનપતિદેવેને એકવાર વિષય ભોગવતા પાંચ વર્ષ વીતી જાય છે. હે કમલનયન! પદાર્થોજન્ય સુખ ક્ષણિક, પરના સંયોગ પર આધારિત સુખ વસ્તુતઃ તે દુઃખ જ છે. કેમકે તે મનના સંકલ્પ અને ઉપચારથી પેદા થયેલું છે. કહ્યું છે કે-જેમ આફરો ચડ હોય કે સન્નિપાતાદિ રોગ થયો હોય ત્યારે, કવાથ વગેરેના ખોટા ને ઉંધા ઉપચાર કરવાથી તે દુઃખ માટે જ થાય છે. તે વિષયસેવન પણ ખેટ ને ઉંધો ઉપચાર હે દુઃખ માટે જ થાય છે.
એટલે કે તે સુખ નથી પણ સુખાભાસ છે. પરાધીન બધું દુખ જ છે. સુખ તે માત્ર સિદ્ધપરમાત્મા જ માણે છે. આત્માનંદમાં છે
anamaraaaaaaaaaaaaaaaaa
(૩૨).