________________
anaannnnnnnnnnnnaamasnas
એમનાં પ્રાણ પંખેરાં ઉડી ગયાં...! આ દ્રશ્યને જોતાં જ વંકચૂલ અને બાકીનાં સાથીદારે સમજી ગયા કે આ ફળે તે બીજા કેઈ નહિ પણ કિં પાક નામે અત્યંત ઝેરી ફળે છે કે જેઓ દેખાવમાં અત્યંત મનોહર અને સુગંધી તથા ખાવામાં પણ અત્યંત સ્વાદિષ્ટ હોવા છતાં પણ પેટમાં ગયા બાદ તત્કાળ પ્રાણ હરી
લે છે.
વંકચૂલે મનેમન ગુરુમહારાજને ઉપકાર માને. એને થયું. “જે ગુરુમહારાજે મને અજાણ્યું ફળ ન ખાવાને નિયમ ન આ હેત તે આજે મારી સ્થિતિ પણ આવી જ થાત.” અને તે મને મન ઉપકારી ગુરુમહારાજને ભાવપૂર્વક વંદન કરવા લાગ્યો...
પાછલી રાતને સમય હતે ચોરી કરીને પાછા ફરેલા વંકચૂલે પહલીની મધ્યમાં આવેલી પિતાની કુટીરમાં પ્રવેશ કર્યો. $ પણ અંદરનું દ્રશ્ય જોતાં જ તેની આંખોના ભવાં ઊંચે ચડી ગયાં. સામે પડેલા પલંગપર પિતાની સ્ત્રીને કઈ પર પુરૂષ સાથે ઘસઘસાટ ઊંઘતી જેમાં તેનું લેહી ઊકળી ઊઠયું. તેણે તરત જ મ્યાનમાંથી તલવાર બહાર કાઢી અને એક જ ઝાટકે બેયને ખલાસ કરવાનું વિચાર કર્યો. ત્યાં જ ગુરૂએ આપેલે નિયમ યાદ આવ્યો. “કેઈના ઉપર પણ ઘા કરતાં સાત ડગલાં પાછા હટવું.” એટલે તે સાત ડગલા પાછળ હટવા જાય છે. ત્યાં તે અચાનક ખુલ્લી રાખેલી તલવાર ભીંત સાથે અફળાણું. અવાજ થવાથી પલંગ પર સૂતેલે પુરૂષ તરત જાગી ઉઠ્યો અને બોલ્યો.
એ કેણ છે?... ભાઈપુષ્પચૂલ! ”
આ શબ્દો સાંભળતાં જ વંકચૂલે તલવાર ફેંકી દીધી અને તે બે . “બહેન પુષ્પચૂલા! તે કેમ આ પુરૂષના કપડાં પહેર્યા છે?
પુષ્પલા બોલી, “ભાઈ આજે પલ્લીમાં નટ લેક ખેલ ભજવતા હતા. એટલે હું તારી ગેરહાજરીની પૂર્તિ કરવા માટે તારા કપડા પહેરી ભાભીની સાથે ખેલ જેવા ગઈ હતી. મેડી
Daavaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
(૨૩).
