________________
22©222222222222222
9
@@
@
@
@
" “વંકચૂલ! ધમ ઉપદેશ આપનાર મુનિઓ સામી વ્યક્તિની
ગ્યતા સમજીને કહે છે. માટે તું ધારે તે સહેલાઈથી પાળી શકે તેવા ચાર નિયમો તને આપવા ઈચ્છું છું અને તે આ પ્રમાણે (૧) કેઈ પણ અજાણું ફળ તારે ન ખાવું. (૨) કેાઈના ઉપર શસ્ત્ર પ્રહાર કરે હોય તે કરતાં પહેલાં સાત ડગલા પાછા હટવું. (૩) કેઈપણ રાજાની પટ્ટરાણી સાથે વિષય સેવન ન કરવું અને (૪) કાગડાનું માંસ ન ખાવું.” આટલું બોલી આચાર્ય મૌન રહ્યા.
વંકચૂલે વિચાર્યું : ખાવાની બધી છુટ છે. માત્ર અજાણ્યું ફળ જ નથી ખાવાનું ને? આ તે સારું થયું અજાણ્ય ફળ ખાતાં તે કયારેક મૃત્યુને ભેટવું પડે.ચોરી કરતાં હિંસા કરવી પડે તેને પણ નિષેધ નથી. માત્ર ઘા કરતાં પહેલાં સાત ડગલા પાછા હટવાનું ને! તે પણ સારું. વિચારવાની તક મળે અને વળી એક વખત મારી સામે આવેલો શિકાર થોડો જ છટકી જવાને છે?...પટ્ટરાણી સાથે વિષય સેવન ન કરવાને નિયમ પણ શું ખૂટે છે? આનાથી તે ભયંકર વેર બંધાતાં અટકી જાય.તથા નિંદનીય કાગડાનું તુચ્છ માંસ પણ મારે શા માટે ખાવું પડે?”..અને તે બોલ્યો, “મહારાજ કબૂલ છે. આ ચારેય નિયમે હું જરૂર પાળીશ. મારા પ્રાણના ભેગે પણ આ નિયમેને આંચ આવવા નહીં દઉં...”
@
@@
@
@@
@
@
@
હર્ષિત થયેલા આચાર્ય મહારાજે 5 હિતશિક્ષા સાથે ચાર નિયમ પાળવા માટે પચ્ચક્ખાણ આપ્યું અને જંગલની પલ્લીમાં પણ ચાતુર્માસ ઉપકારક નીવડ્યું માની સંતેષપૂર્ણ હદયે ત્યાંથી વિહાર કર્યો...વંકચૂલ પલ્લીમાં પાછો ફર્યો...
@@
@
(૩)
@@
ભર બપોરને સમય હતો. જગલની ગીચ ઝાડીમાં વંકચૂલ અને તેના સાથીદારે બેઠા હતા સામે જ કઈ રાજમહેલમાંથી ચોરી લાવેલા હીરા, મેતી અને ઝવેરાતનાં ઠગ પડયા હતા. સહુ થાકીને લોથ થઈ ગયા હતા. બધાને કકડીને ભૂખ લાગી હતી.
@@
@26
hammassaarnaasam
(ર૧).
