Page Text
________________
કા
F
થયા. પ્રથમ ગણપતિની મૂર્તિ હતી. શરીર ચાર વચ્ચે રહી ગઈ. જેનાથી સૂર્યના પ્રકાશની સળંગ અને મોટું એક, ગમે તે દિશામાંથી જુઓ તો મોટું પટી ગુફામાં પડતી રહી અને હવા પણ મળતી રહી. સામે જ લાગે. આગળ વધતાં તમામ તીર્થંકરોની શિક્ષકો તથા વિદ્યાર્થીઓ ગુફાનાં દ્વાર સુધી મૂર્તિઓ, મહાવીર સ્વામી, વિષ્ણુ, ગંધર્વો, આવ્યા અને જોયું કે દ્વાર બંધ થઈ ગયાં છે. વગેરેની મૂર્તિઓ જોઈ, આગળ પસાર થતાં બધાએ વિચાર કર્યો કે આટલા સંખ્યાબળથી આ ભગવાન શંકરની તાંડવ નૃત્યની મૂર્તિનાં દર્શન શિલાને હટાવી શકાશે નહિ તેમજ કોતરી શકાશે કર્યા. એક વિદ્યાર્થીએ પ્રશ્ન કર્યો કે સાહેબ, આ નહિ. તેથી સૌ વિદ્યાર્થીઓને આશ્વાસન આપીને મૂર્તિ નાચ કરતી કેમ દેખાય છે?
પ્રભુના સ્મરણો કરવાનું કહ્યું. આ તો કુદરતી
કોપ છે. પીયૂષે નાનું એવું સ્થળ ગોતીને એક ત્યારે આચાર્યસાહેબે જણાવ્યું કે, જ્યારે જ્યારે
આસને બેસીને નવકાર મંત્રના જાપ શરૂ કર્યા ને પૃથ્વીનો પ્રલયકાળ આવે છે, ત્યારે ત્યારે આવી
વિચાર્યું કે મહાવીર સ્વામી રસ્તો દેખાડે તો ભલે કામગીરી ભગવાન શિવજીને સોંપવામાં આવે છે
નહીંતર ખોળીયું પડી જાય તો તેની મારે કોઈ ચિંતા અને પૃથ્વી ડોલવા લાગે છે. આ વાત થઈ ત્યાં તો
નથી. મહાવીર સ્વામી મારી સાથે છે. કડાડાટ કરતા ભયંકર, ધરતી ધ્રુજવાના અવાજો થયા અને આખી ગુફા શિક્ષકો તથા વિદ્યાર્થીઓ
શંખલપુરની ગુફા અર્થો કિલોમીટર દૂર હોવાથી સાથે એક બાજુથી બીજી તરફ ડોલવા લાગી.
ત્યાં રાખેલી બસના કંડક્ટર તથા પ્રાઇવરે મોડી આચાર્યસાહેબે કહ્યું કે વિદ્યાર્થીઓ નજીક આવતા
રાત્રી સુધી રાહ જોઈ. પ્રત્યક્ષ ગુફા સુધી તપાસ રહો, આ તો ખરેખર ભયંકર રીતે ધરતી ધ્રુજે છે.
કરી પણ કોઈ ભોંયરા જેવું નહીં જણાતાં તેઓ બસ ધરતીકંપ થયો છે. કોઈ ગભરાશો નહીં.
લઈને અરોડી ગામમાં પાછા આવ્યા. વિદ્યાર્થીઓમાં ગભરાટ-રાડારાડો અને નાસભાગ સાર્વત્રિક ધરતીકંપ હોવાથી અરોડી ગામમાં શરૂ થઈ.
પ્રવાસની બસની પાછા ફરવાની રાહ સૌ કોઈ
જોતા હતા પણ વહેલી સવારે બસ ખાલી પરત આચાર્યસાહેબે કહ્યું કે ડરો નહીં, હિંમત રાખો, ગુફાની બહાર પણ ધરતીકંપ છે. ગભરાવાની કોઈ
આવતાં આખા ગામમાં હાહાકાર થઈ ગયો. ગામના જરૂર નથી. પ્રભુનું સ્મરણ કરો. પીયૂષે તો માળા
સૌ વિદ્યાર્થીઓમાંથી પચીસ તો બાજુના કાઢીને નવકારમંત્રના જાપ જોરથી બોલવા શરૂ કર્યા
ગામડાઓના હતા. શિક્ષકો તથા વિદ્યાર્થીઓ પરત ને કહ્યું, પ્રભુ મહાવીર તમે મારી સાથે છો. આ
ન આવતાં શોધખોળ માટે ડ્રાઈવરો તથા કંડકટરોને સમયે શંકરના તાંડવ નૃત્યની મૂર્તિ પાસે બધા
મળ્યા ને વિગત જાણી લીધી. પીયૂષના પિતા સુખી એકત્રિત થઈને એકબીજાને વળગી પડ્યા. કોઈ
હતા, તેથી તેઓ અન્ય માણસોના સહકારથી ઉતાવળો વિદ્યાર્થી દોડીને જવાની મહેનત કરતો
શંખલપુરની ગુફાઓ સુધી ઘૂમી આવ્યા પણ કોઈ પણ તેને પાછો બોલાવી લેવામાં આવ્યો.
જગ્યાએ ગુફાઓ માલૂમ પડી નહીં. ઠેકઠેકાણે મોટી ધરતીકંપના ત્રણ આંચકા પછી ધરતીએ સ્થિરતા
આડી ઊભી શિલાઓ જોઈ તેઓએ માન્યું કે કદાચ પકડી લીધી. આ ધરતીકંપ સાર્વત્રિક હતો પણ એવું
બીજા સ્થળે ગયા હશે ને ધરતીકંપમાં અટવાઈ ગયા બન્યું કે ગુફાના દ્વાર પાસે ઉપર લટકતી હજારો
હશે. રાત્રે અરોડી ગામના તમામ માણસો પરત મણની શિલા ભ પેટીને ઢાંકણ વાસવામાં આવે તે
આવ્યા. ખુદ શંખલપુરના માણસો પણ ગુફા પ્રમાણે ગુફાના દ્વારમાં આડી પડી ગઈ. જવા
શોધવા ગયા પણ કુદરતી રીતે શિલા એવી રીતે આવવાનો માર્ગ બંધ થયો. ફક્ત અર્ધા ઇંચની
ઢંકાઈ ગઈ હતી, કે ખરેખર ગુફા ક્યાં છે તે નક્કી સળંગ તીરાડ ઉપરના ભાગમાં ગયા અને શિક્ષા કરી શક્યા નહીં.
અકથનીય મહિમા કહ્યો, નવકાર મંત્રનો ભાઈ; વાણી વર્ણવી ન શકે, અનુભવથી સમજાય.'-૪૪
(૧૦/
| SR No. | 032463 |
| Book Title | Jena Haiye Navkar Tene Karshe Shu Sansar |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mahodaysagar |
| Publisher | Kastur Prakashan Trust |
| Publication Year | 2015 |
| Total Pages | 260 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 33 MB |