________________
भिक्खु दृष्टांत १४८. गहूं-गहूं और खाखलो-खाखलो दया ऊपर स्वामीजी तीन दृष्टंत दीयाचौर हिंसक ने कुसोलिया, यांरे ताई हो साधां दीयौ उपदेश । यांने सावध रा निरवद्य कीया, एहवी छ हो जिन दया धर्म रेश।
भव जीवां तुमै जिन धर्म ओलखौ ॥१॥ किणही मेसरी नी हाटे साधु ऊतरया । रात्रे चौर आया । हाट खोली। साधु बोल्या-थे कुंण हो ?
जब ते बोल्या-म्हे चौर छां । साहूकार हजार रुपइयां री थेली माहै मेहली है सौ म्हे परही ले जास्यां।
जब साधां उपदेश दीधौ-चौरी ना फल माठा है। आगै नरक निगोद नां दुख भोगवणा पड़सी। भिन्न-भिन्न करने भेद बताया। ए धन खासी तो घर का सगलाई, अनै दुख थाने भोगवणौ पड़सी। इम समझायनै चौरी नां त्याग कराया । साधां रा गुणग्राम चोर करतां थकां प्रभात थयो। इतलै हाट रो धणी आयौ । पेढ़ी नै नमस्कार करी थोड़ी सो लटकौ साधां नै इ कोधौ । चौरां नै देख नै पूछयौ-थे कुंण हो ?
ते बोल्या-म्हे चोर छां । थे हुंडी बटाय नै हजार रुपीयां री थेली माहै मेली, सो म्हे देखता हा। रात्रि मै आय लेवा लागा। साधां उपदेश दे समझाया नै चौरी नां त्याग कराया। सो यां साधां रौ भलो होइज्यो। म्हांनै डूबतां नै राख्या।
मेसरी सुणनै साधां रे पगां पड्यौ, गुण गावा लागौ-म्हारी हाटे आप भलां इ उतऱ्या । म्हारी थेली राखी। एह धन चौर ले जावता तो म्हारा च्यार बेटा कुंवारा रहिता। अबै च्यारूं इ परहा परणावसू । ते आपरौ उपगार है। __ मेसरी इम कह्यौ, पिण साध तिणरौ धन राखवा उपदेश न दीयो। चोरां नै तारवा उपदेश दीयो।
कसाई बकरां नै मारणहार हाथ मै कत्ती साधां कनै आय ऊभौ रह्यो । जद साधां पूछ्यौ-तूं कुंण है ?
जद ऊ बोल्यो-हूं कसाई छु। जद साधां पूछ्यौ-थारे कांइ किसब ? जब ते बोल्यौ-घरे बीस बकरा बंध्या त्यांरे गलै कत्ती कर नै बेचसू ।
जद साधां उपदेश दीयौ-सेर धांन खांणों पड़े तिण रै अर्थे इसा पाप करै? -
जद कसाई बोल्यौ-मोनै तो भगवान कसाई रै घरै मेल्यो है सो मोनै दोष नहीं।