________________
दृष्टांत : २७-२९
जद उरजोजी बोल्या-भीखणजी पिण म्हांनै कहै-'ऊ थांने दोष लागै', 'ऊ थांन दोष लागै'।
जद सेठ बोल्या-उवे तौ सूत्र री साख सं समचे दोष कहै--साधां नै औ काम करणौ नहीं, साया नै औ काम करणौ नहीं । इम कही कष्ट कीधौ ।
___ २७. सूखा टूठा नै काइ दाही लागे ? पीपार मै बखांण मै घणां लोक सुणतां ताराचंद सिंघवी बोल्यौ-थे बखांण सुणो हो थारे दाहौ लाग जावेला।
जद स्वामीजी बोल्या-दाही लागै ते नीला रूख नै लागै पिण सूका ठूठां नै कांई दाहौ लागै ? सुणने लोक घणा राजी थया-भलौ जाब दीयो।
२८. नुखते रा लाडू कृष्णगढ़ मै स्वामीजी पधाऱ्या। गोचरी उठ्या। भेखधारी चरचा करवा पूठे आया। स्वामीजी पांडियां रा वास मोहला मै गोचरी पधार्या । भेषधारी मोहला रै मुंहढे ऊभा चरचा करण रै मते। जद मलजी मुंहतो बोल्यौ-इण चरचा मै स्वाद न पावौला । मोकळी कह्यौ पिण मान्यौ नहीं। इतलै स्वामीजी गोचरी करनै पाछा पधाऱ्या ।
जद भेषधारीए कह्यौ- भीखणजी ! थे वैरागी बाजौ नै इण मोहला मै नुखतौ थयौ तिणरा घर सं पकवान लाया !
तिवारै भीखणजी स्वामी बोल्या-इणरौ दोष कांई ?
जद भेषधारीए कह्यौ-थे वैरागी वाजौ नै इसा काम करौ ! मनुष मोकळा भेळा थया। स्वामीजी बोल्या-म्है तौ न आण्या। जद भेषधारीए कह्यौ-न ल्याया हौ तौ पात्रां खोलौ। जद स्वामीजी घणी बेळा तांइ पात्रा खोल्या नहीं। पछै भेषधारीए पात्रा खोलावा री घणी खांच कीधी, जद घणां देखतां पात्रा उघाड्या। लाडू न दीठा, जद भेषधारी घणां फीटा पड़या। __जद मलजी कह्यौ-म्हैं थाने पहिला वरज्या हुता-थे भीखणजी सं चरचा मत करौ । घणां लोकां मै भूडा दीठा ।
२९. श्रावक नै वेश्या सरीखी खेरवा मै स्वामीजी कनै ओटौ स्याल उधौ अंवळौ बोल्यौ-थे श्रावक नै दियांई पाप कहौ नै वेश्या नै दियांई पाप कहौ छौ, इण लेखै श्रावक नै वेश्या सरीखा गिण्या।
जद स्वामीजी बोल्या-ओटाजी ! लोटी भरनै काचौ पाणी थांरी मां नै पायां कांइ ह ?