________________
श्रावक दृष्टांत
१. थे म्हांने भला लजाया चन्द्रभांणजी पुर का वासी । तिलोकजी चेलावास रा वासी।
ए दोनूं टोळा बारे नीकळनै पुर आया। मन मै जाण्यौ हुवैला, जांण पुर को खेतर समझाय लेसां ।
चन्द्रभांणजी रौ भाई नेणचंद आय बोल्यो-थे म्हांने भला लजाया। स्वामी भीखणजी नै छोड थे न्यारा थया इहलोक परलोक दोनूं बिगाड्या। घणां निषेध्या जद विहार कर गया । श्रावक पिण इसा सेंठा।
२. जा रे पैजाऱ्या ! आमेट मै पेमजी कोठारी नी बैन चंदूबाई नै चन्द्रभाणजी कह्यौ-थन तो भीखणजी कृपण कहिता था, पइसौ तौ घणौ ई पायौ पिण दांन रौ गुण नहीं । इम कहिता था।
जद चंदूबाई बोली-जा रे पैजाऱ्या ! म्हारा गुरां सूं तूं मन भंगावै है। मोमै गुण न देख्यो हुसी तो कह्यौ हुसी । मोटा पुरुष है । इम कहि निषेध दीयौ । श्राविका पिण इसी सेंठी ।
३. मौनें लंगूरियो कह्यौ आमेट में अमरा डांगी नै चन्द्रभांणजी कह्यौ तौ ने तो भीखणजी लंगूरियो कहिता था। 'यूंही आंहमौ-सांहमौ फिरै, पिण मजौ नहीं, इम कहिता था।
जद औ सुण नै अधर होय गयौ । मोनै लंगूरियौ कह्यो । पछै छेहड़े संकीलो थयौ । जद भारमलजी स्वामी छोड़णौ विचार्यो । पछै सरधा भृष्ट थयो । ए थेट सूं ई कच्चौ हुँतौ ।
४. इम होज हालत था के ? चंद्रभाणजी, तिलोकचंदजी देवगढ़ रा चाल्या सरीयारी आया । गाम मैं धीरे-धीरे हाले । जद लखूबाई, कलूबाई बोली-आज कठा रा चाल्या आया हो?