________________
340
जैन आगम ग्रन्थों में पञ्चमतवाद 549. सूत्रकृतांग, I.1.2.44-50
अण्णाणियाण वीमंसा, अण्णाणे ण णियच्छइ। अप्पणो य परं णालं कतो अण्णाणुसासिउं?44 वणे मूढे जहा जंतू मुढणेयाणुगामिए। दो वि एए अकोविया तिव्वं सोयं णियच्छई 145 अंधो अंधं पहं णेंतो दूरमद्धाण गच्छई। आवज्जे उप्पहं जंतू अदुवा पंथाणुगामिए ।46 एवमेगे णियागट्ठी धम्ममाराहगा वयं । अदुवा अहम्ममावज्जे ण ते सव्वज्जुयं वए।47 एवमेगे वियक्काहिं णो अण्णं पज्जुवासिया। अप्पणो य वियक्काहिं अयमंजू हि दुम्मई।।48 एवं तक्काए साहेंता धम्माधम्मे अकोविया। दुक्खं ते णातिवदृति सउणी पंजरं जहा।।49
सयं सयं पसंसंता गरहंता परं वयं । जे उ तत्थ विउस्संति संसारं ते विउस्सिया।।50।। 550. सूत्रकृतांग, I.12.3-4
सच्चं असच्चं इति चिंतयंता, असाहु साहु त्ति उदाहरंता। जेमे जणा वेणइया अणेगे, पुट्ठा वि भावं विणइंसु णाम्।।3
अणेवसंखा इति ते उदाहु, अद्वै स ओभासइ अम्ह एवं ।। 551. सूत्रकृतांगचूर्णि, पृ. 206
वेणइयवादिणो भणंति-ण कस्स वि पासंडस्स गिहत्थस्स वा जिंदा कायव्वा, सव्वससेव
विणीयविणयेण होतव्वं। 552. सूत्रकृतांगचूर्णि, पृ. 206
विनयश्चेतो-वाक काय-दानतः कार्यः । सूर नृपति-यति ज्ञातृ-स्थविरा-ऽवम-मातृ
पितृषु सदा।। 553. सूत्रकृतांगवृत्ति, पृ. 140
इदानि ...विनयो विधेयः। 554. भगवती, 3.1.34
से केणटेणं भंते! एवं वुच्चइ-पाणामा पव्वज्जा? गोयमा! पाणामाए णं पव्वजाए पव्वइए समाणे जं जत्थ पासइ-इदं वा खंदं वा रुदं वा सिवं वा वेसमणं वा अज्ज वां कोट्टकिरियं वा रायं वा ईसरं वा तलवरं वा माडंबियं-वा कोडुंबियं वा इब्नं वा सेटिं वा सेणावई वा सत्थवाहं वा काकं वा साणं वा पाणं वा-उच्चं पासइ उच्चं पणामं
करेइ, नीयं पासइ नीयं पणामं करेइ, जं जहा पासइ तस्स तहा पणामं करेइ। 555. भगवती, 3.1.102
तए णं तस्स पूरणस्स गाहावइस्स ...सयमेव चउप्पुडयं दारूमयं पडिग्गहगं गहाय मुंडे भवित्ता दाणामाए पव्वज्जाए पव्वइत्तए। पव्वइए वि य णं समाणे इमं एयारूवं अभिग्गहं अभिगिहिस्सामि-कप्पइ मे जावज्जीवाए छटुंछट्टेणं अणिक्खित्तेणं तवोक्कमेणं उड्ढे बाहाओ पगिज्झिय-पगिज्झिय सूराभिमुहस्स आयावणभूमीए आयावेमाणस्स विहरित्तए, छट्ठस्स वि य णं पारणयसि आयावणभूमीओ पच्चोरुभित्ता