________________
૨૭૨
भिक्षु वाङ्मय खण्ड-१ २७. भेषधारी सहजांइ साथे जातां, आंधा रा पग सूं जीव मरता देखें।
जो पग पग जीवां में नही वतावें, तो खोटी सरधा जांणजों इण लेखें॥
२८. त्यांने वताय वताय नें जीव वचावणा, के पूंजी पूंजी ने करणा दूरो।
इण धर्म करण सूं तों पोतेइ लाजें, तो दूजों कुण मानसी ओ मत कूडो॥
२९. वले इल्यां सुलसलीयां सहीत आटों छे, ते ग्रहस्थ रे ढुळे मारग माह्यों।
ते तपती रेत उनाला री तिणमें, ते परत पांण जुदा हुवें जीव कायों॥
३०. ते ग्रहस्थ नही देखें आटो ढुलतों, ते भेषधारयां री निजरयां आवें।
उवे पग तूं मरता जीव वतावें, आटें ढुलतें मरता जीव क्यूं न वतावें॥
३१. इत्यादिक ग्रहस्थ रा अनेक उपध सूं, तस थावर जीव मूआ ने मरसी।
जे पग हेजें जीव वतावें त्यांने, सगली ठोड वतावणा पडसी॥
३२. किण ही एक ठोडे जीव वतावें, किण ही एक ठोड संका मन आंणे।
समझ पड्यां विण सरधा परूपें, पीपल बांधी मूर्ख ज्यूं तांणे॥
३३. ए पग-पग जाब अटकता देखें, कदा सर्व आरे हुवें अग्यांनी थूलो।
कूड कपट करें मत कुसले राखण नें, पिण बुधवंत वात न मानें मूलो॥
३४. ग्रहस्थ रों न वांछणों जीवणों मरणों, ते वांछे वतायां लागें पाप कर्मों।
राग धेष रहीत रहिणों निरदावें, एहवों निकेवल श्रीजिण धर्मो॥