________________
१६
भिक्षु वाङ्मय खण्ड - १
३१. जीव परिणमें जिण जिण भाव मांहि, ते सगला छें न्यारा न्यारा ताहि । पिण परिणामीक सारा छें तांम, जेहवा तेहवा परिणामीक नांम ।।
३२. कर्म उदें सुं उदें भाव होय, ते तों भाव जीव छें सोय । कर्म उपसमीयां उपसम भाव, ते उपसम भाव जीव इण न्याव ।।
३३. कर्म खय सुं खायक भाव होय, ते पिण भाव जीव छें सोय । कर्म खेंउपसम सुं खेंउपसम भाव, ते पिण छें भाव जीव इण न्याव ।।
३४. ए च्यारूं इ भाव छें परिणांमीक, ओं पिण भाव जीव छें ठीक । ओर जीव अजीव अनेक, परिणामीक विना नही एक ।।
३५. ए पांचू भाव नें भाव जीव जांणों, त्यांनें रूड़ी रीत उपजें नें विलें हो जाय, ते भावे जीव तों छें इण
३६. कर्म संजोग विजोग सूं तेह, भावे जीव च्यार भाव तो निश्चें फिर जाय, खायक भाव
पिछांणों । न्याय ।।
नीपनों छें एह ।
फिरें नही ताहि ।।
३७. द्रव्य तो सासतो छें ताहि, ते तो तीनोइ काल रें ते तो विलें कदे नहीं होय, द्रव्य तो ज्यूँ रो ज्यूँ रहसी
३८. ते तो छेद्यो कदे न छेदावें, भेद्यो पिण कदे नही जाळ्यो पिण जळें नांही, बाळ्यों पिण न बळें अगन
मांहि ।
सोय ।।
भेदावें ।
मांहि ।।
नांही ।
३९. काट्यों पिण कटें नहीं कांइ, गाळें तों पिण गळें बांट्यों तो पिण नही वंटाय, घसें तो पिण नही घसाय ।।