________________
भिक्षु वाङ्मय - खण्ड - १०
३.
म्हें तों ध्याए निरमल ध्यांन, चारित लीयों चूंप सूं जी । वळे उपजाए केवलग्यांन, आयों इण
सरूप सूं जी ॥ जी ।
थांनें
इण
ठांमें आवीयों
समझावण काज, म्हारी वांणी सुणे थें आज, अवसर आछों पावीयो जी ।।
४२८
४.
५.
६.
७.
८.
९.
जब
बोल्या छें राजांन, हाथ जोडी सुणावों म्हांनें अपूर्व ग्यांन, उपदेस देवों
हिवें भरत जी दें
कहें
धर्म दया
नी
म्हें तों दीयों छें तिणसूं नही सीझें
ओं संसार छें तिणमें सार नही
जेहवों सिझ्या नों जेहवों आउखों
तिहां
इहां
समझायवा
उपदेस, त्यांनें मुगत पोहचायवा
रेस,
थांनें राज, कण नहीं तेहमें आत्म काज, छांडे जांणों एहनें
असार, झों मती हमें छें लिगार, सुख नही
एहमे
वांन, पाकों पीपल जांण,
१०. जेहवों डाभ अणी तेहवों अथिर आउखों
पांनडो
वळे कुंजर कांडो
जल
जांण, वीज झबूकडो पिछांण, मरण नेरों ढूंकडों
भंड,
११. अथिर काचों माटी
माया सुपना तणी ज्यूं जेहवी थांरी सर्व मंड, थोथी रिध ना धणी
जी ।
जी ॥
जी ।
जी ।।
जी।
जी ।।
जी ।
जी ।।
जी ।
जी ।।
जी ।
जी ॥
जी ।
जी ॥
१२. देव गुर धर्म नो सरूप, इण जीव न जांणीयों जी। तिणसूं जाय पड्यों अंध कूप, कर्मां नों तांणीयो जी ॥
१३. तिणसूं परखों देव गुर धर्म, नव तत निरणों करो जी । संजम ले तोडों आठ कर्म, ज्यूं सिव रमणी वरो जी ॥