________________
२१६
भिक्षु वाङ्मय-खण्ड-१० १०. वळे विरख अकाले फूलीया रे, ते हुआ घणा फल फूल।
इण अहलांणे आपो तणों, कांइ हुवेला सूल।।
११. आकासें नाचें देवता रे, ते पिण वारूं रे वार।
ते खबर नही आपां भणी, पिण कायक , वूराकार।।
१२. एहवा इत्यादिक
वूरा वूरा जे
अति घणा रे, सइकडांगमे रे जाण। चहन छ, प्रगट हूआ , आण।।
१३. आज पहिला इण देस में रे, उतपात न दीठा रे ताहि।
उतपात हुआ थी होसी वूरों, गिणीया दिनारे रे माहि।।
१४. जिण दिस वूरो हुवें जेहनें रे, आगुंच पडें लखाव।
ते जोग मिल्यों , आपणे, तिणरों करों कोयक उपाव।।
१५. आपांरा इण देसमें रे, उपद्रव मोटो रे थाय।
कष्ट हुंतों दीसें घणो रे, ते मेटणरो नही उपाय।।
१६. मन
चिंता
हणांणों तेहनो रे, संकलप विकलप ताहि।
रूप सागर मझे, प्रवेस कीयों तिण माहि।।
१७. हाथ
भूम
तला दिष्ट
मुख थापनें
जेहनें,
रे, सोच
ध्यांवें
करें
आरतध्यांन। राजांन।।
१८. विलापात करें घणा रे, जाणे होसी कुण हवाल।
ओ विणासकाल दीसें वूरों, तिण आडी न दीसें ढाल।।
१९. ते अतंत दुखी हुआ घणा रे, देखें घणां उतपात।
हिवें किण विध विगडें तेहनी, ते सुणो तिणांरी वात।।
२०. तिण अवसर सेन्या भरत री रे, चक्ररत्न रे रे लाल।
सीहनाद करती थकी, नीकली गुफा रे बार।।