________________
શ્રુતજ્ઞાન, અવધિજ્ઞાન અને અવધિદર્શન હોય છે. તેમજ તે સર્વેને વિગ્રહગતિમાં અચક્ષુદર્શન હોય છે એટલે કરણ-અપર્યાપ્તસંજ્ઞીને (૧) મતિજ્ઞાનોપયોગ (૨) શ્રુતજ્ઞાનોપયોગ (૩) અવધિજ્ઞાનોપયોગ (૪) મતિ-અજ્ઞાનોપયોગ (૫) શ્રુત-અજ્ઞાનોપયોગ (૬) વિર્ભાગજ્ઞાનોપયોગ (૭) અચાદર્શનોપયોગ અને (૮) અવધિદર્શનોપયોગ હોય છે બાકીના-૪ ઉપયોગ ન હોય. કારણકે અપર્યાપ્તાવસ્થામાં સંયમ ન હોવાથી મન:પર્યવજ્ઞાનોપયોગ હોતો નથી. કેવલજ્ઞાન ન હોવાથી કેવલજ્ઞાનોપયોગ અને કેવલદર્શનોપયોગ હોતા નથી અને ગ્રન્થકાર ભગવંતની માન્યતા મુજબ ચક્ષુદર્શનોપયોગ પણ હોતો નથી.
કેટલાક કર્મગ્રન્થકાર ભગવંતના મતે કરણ-અપર્યાપ્તસંન્નીને ૮+ ચક્ષુદર્શનોપયોગ = ૯ ઉપયોગ હોય છે.
(૪) -: જીવસ્થાનકમાં લેશ્યા :જીવસ્થાનકમાં લેશ્યા અને બંધાદિ - सन्निदुगि छलेस अपज्जबायरे पढमचउति सेसेसु । सत्तट्ट बन्धुदीरण संतुदया अट्ठ तेरससु ॥७॥ सत्तट्ठ छेगबंधा संतुदया सत्तट्ठ चत्तारि । सत्तट्ठ छ पंच दुगं उदीरणा सन्निपजत्ते ॥८॥ संज्ञिद्विके षड्लेश्या अपर्याप्तबादरे प्रथमाश्चतस्रस्तिस्रः शेषेषु । सप्ताष्टबन्धोदीरणे, सदुदयावष्टानाम् त्रयोदशसु ॥७॥ सप्ताष्ट षडेकबन्धा सदुदयौ सप्ताष्टचत्वारि । सप्ताष्टषट् पञ्चद्विकमुदीरणा संज्ञि-पर्याप्ते ॥८॥
