________________
(૧૧) કયા ગુણઠાણે રહેલા જીવને કેટલા ભાવ હોય ? ત્યારપછી
(૧૨) સંખ્યાતાદિનું સ્વરૂપ કહેવાનું છે.
એ રીતે, ત્રીજા વિભાગમાં ગુણઠાણામાં જીવસ્થાનાદિ-૧૧ વિષયો કહેવાના છે અને ત્યારપછી સંખ્યાતાદિનું સ્વરૂપ કહેવાનું છે.
ત્રણ વિભાગમાં કુલ- ૮+૬+૧૨=૨૬ વિષયો કહેવાના છે.
ગ્રન્થકાર ભગવંત “મિવિ' પદથી પ્રયોજન બતાવી રહ્યાં છે. કારણકે અવસર્પિણીકાળના પાંચમા આરામાં જીવો અલ્પાયુ અને મંદબુદ્ધિવાળા હોય છે. તેથી જીવસ્થાનાદિ વિષયોને જો વિસ્તારથી કહેવામાં આવે, તો સહેલાઇથી બોધ થઈ શકતો નથી પણ જો મિવિ = કાંઇક = સંક્ષેપથી કહેવામાં આવે, તો સહેલાઇથી બોધ થઈ શકે છે. એટલે (૧) જિજ્ઞાસુઓને સંક્ષેપથી જીવસ્થાનાદિ વિષયોનો બોધ કરાવવો. (૨) જ્ઞાનાવરણીયકર્મનો ક્ષયોપશમ તીવ્ર થવો વગેરે ગ્રન્થકાર ભગવંતનું અનંતર પ્રયોજન (શીધ્રફળ) છે અને (૧) જીવસ્થાનાદિ વિષયનો બોધ થવો. (૨) અપૂર્વ કર્મનિર્જરા થવી વગેરે જિજ્ઞાસુઓનું અનંતરપ્રયોજન છે. તથા તે બન્નેનું પરંપરપ્રયોજન (અંતિમફળ) મોક્ષ છે.
ગ્રન્થકાર ભગવંતે સ્વમતિથી ગ્રન્થની રચના કરી નથી પણ જિનપ્રણીત દ્વાદશાંગી વગેરે શ્રુતજ્ઞાનના આધારે આ ગ્રન્થની રચના કરી છે. એટલે ગુરુપરંપરાથી પ્રાપ્ત થયેલ અર્થ (વિષય)ની સાથે, આ ગ્રન્થનો ગુરુપર્વક્રમલક્ષણસંબંધ છે.
જે વ્યક્તિ જીવસ્થાનાદિ વિષયોને જાણવાની ઇચ્છાવાળો હોય અને તેનામાં સમજવાની યોગ્યતા હોય, તે આ ગ્રન્થ ભણવાનો અધિકારી છે. એ રીતે, ગ્રન્થની શરૂઆતમાં “અનુબંધચતુષ્ટચ” કહ્યું.
હું ૨૧ છે
