________________
: ૪૦ :
રતન તીન મનમેં ધરે, દરશન જ્ઞાન ચારિત્ર; તે સમક્તિ સુખ ઉપજે, ચેતન હોય પવિત્ર. ૩૧૩ રાગ દ્વેષ સબ પરિહરે, સમતા રખ પરણામ; મોહ મમત કીજે નહિ, તો પાવે શિવધામ. ૩૧૪ રિદ્ધ પાય ભૂલે મતી, ધન ખરચે શુભકામ; દીજે દાન સુપાત્રકો, પાવે શિવ વિશરામ. ૩૧૫ રસ ન કીજે કાહુ પર, સબ જીવ એક સમાન; જેસા દુઃખ હે આપને, તૈસા પરદુ:ખ જાન. ૩૧૬ સલે જીવ ગત ચારમેં, લખ ચોરાશી રૂપ, જ્ઞાન વિના ભરમેં સદા, નહિ છૂટે ભવકૂપ. ૩૧૭ રૂપ દેખ નિજ રૂપકે, ઘટમેં રૂપ સરૂપ; અંતરધ્યાન લગાયકે, દેખે રૂપ અનુપ. ૩૧૮ રેખા લિખા લિલાટમેં, સે નહીં મેટે કેય; શોચ ન કીજે પ્રાણીયા, કરમ લિખા ફળ હોય. ૩૧૯ જૈન સમે વાસ કરે, પ્રાત ભયે ઊઠ જાય; ઈનવિધ કિરિયા જે કરે, સૌ જન સાધ કહાય. ૩૨૦ , ૧. ભટકે રઝળે. ૨. રાત્રિસમયે.
