________________
: ર૭ : દુરમત અપને પરિહરે, રખીઓ સમતા ભાવ માનવ ભવ તૈ પાયકે, મત કે ઈહ દાવ. ૨૯ દૂતપના કીજે નહીં, લાગે દેષ અપાર; અપજશ જગમેં વિસ્તરે, બહુ ભરમેં સંસાર. ૨૧૦ દેના રખે ન કાહુકાર, કરજ મહાદુઃખ દેત; ઈહભવ પરભવ બગડે, લેવે વ્યાજ સમેત. ૨૧૧ દેવડ કરે સે હોયગા, શોચ ન કીજે કય; દેવી દેવ મનાવતે, કરમ લિખા ફળ હોય. ૨૧૨ દોસ ન દીજે કાહુકે, દુઃખસુખ ભાગ્યપ્રધાન આપ કીયા ફળ પાઈએ, પાપ પુન્ય જીવ જાન, ૨૧૩ દેલત થિર નહી કાકી, જોબન પણ થિર નહી, અંત ચલેગા એકલા, સમઝ દેખ મનમાંહિ. ૨૧૪ દંભ ન કીજે પ્રાણયા, ખંભ વ્રત ચિત્ત પાર; સત્ય શીલ સંતેષસે, ભવોદધિ ઊતરે પાર. ૨૧૫
દશવિધ ધર્મ જ પાલતે, પંચ મહાવ્રત ધાર; સુમતિ ગુપતિ મનમેં રખ, લે નિરદોષ આહાર. ૨૧૬
•
૧. ભટકે. ૨. કેઇના ૩. કર્મ.
