________________
હોય કે પેઢીથી વિરોધ કરવો, તેનો સામનો કરવો, એવા ખ્યાલથી કાંઈ પણ લખવામાં આવે છે તો તેમ જરા પણ સમજવાનું નથી. પરંતુ પેઢી દેવ-ગુરુ-ધર્મ-શાસ્ત્રાજ્ઞા વિગેરેને દૂર ફેંકી દેવાની વિદેશીય નીતિમાં સહમત-સહયોગી અને કામ કરવામાં તેયાર રહે, ત્યારે તે સત્યને હિત બુદ્ધિથી બહાર લાવવામાં આવે તેમાં ક્યાં વાંધો આવે છે?
વકીલ, બૅરિસ્ટરોને શી માલુમ છે કે આપણી ધાર્મિક માન્યતાઓ શી છે? અને કઈ બાબતથી તેમાં મોટા વાંધા ઊભા થાય તેમ છે? તથા જ્યારે બંધારણમાં ધાર્મિક માન્યતાઓને સ્વાતંત્ર અપાયું છે, તો તે સ્વાતંત્ર્યનો પેઢીએ જ સામે ચાલીને શા માટે ઉપયોગ ન કરવો? તેનાથી વિપરીત વલણ શા માટે ધરાવવું?
આ બધા મૂળભૂત પ્રશ્નોની વિચારણા કરીને પેઢી વર્તન કરે તો તેની વચ્ચે કોઈ આવી શકે તેમ છે? કોઈ વચ્ચે આવવાની વિચારણા પણ કરે?
આપણા શ્રી શ્રમણ સંઘમાં બધાએ બધા શાસનને વફાદાર નથી અને ચારિત્રપાત્ર કોઈ નથી એમ શી રીતે માની લેવામાં આવે છે? સામી બાજુએ ધાર્મિક લાયકાતની કસોટીએ ચડયા વિનાના ગૃહસ્થો શાસનના વફાદાર છે અને આજ્ઞાનિષ્ઠપણે જવાબદારી અને જોખમદારી સંભાળનારા છે એમ પણ શી રીતે માની લેવાય તેમ છે?
સરકારી નીતિ કદાચ એવી હોય કે ધર્મગુરુઓને દૂર જ ફેંક્યા કરવા. પરંતુ આપણે જૈન ધર્મીઓ તેને શી રીતે ચલાવી લઈ શકીએ? એ પણ શ્રી સકળ સંઘે વિચારવાનું હોય છે. સાથે જ એ વાત ખરી છે કે શાસનની અડગ વફાદારી, પ્રભુની શ્રી સંઘની અજબ શિસ્ત, તથા વર્તમાન ધર્મસાધક દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર- કાળ અને ભાવ પ્રમાણે નિર્દભપણે ચારિત્રપાત્રતા ધરાવનાર મહાત્માઓએ ગુરુઆજ્ઞા મેળવી આગળ આવવું પડશે. જેથી શ્રી શાસનમાં ગુરુપદ તરફથી પરમ આશ્વાસન મળી શકે, નહીંતર પ્રભુના શાસનની વફાદારીને તિલાંજલિ આપી ગણાશે.
શાસનમાં ગમે તેમ થાય તે જોયા કરવું, અને બીજી બાજુ ચારિત્ર પાળવાની ખુમારી રાખવી. શી રીતે સુસંગત થાય તેમ છે? સાથે જ
