________________
( ૧૨ )
''
સરસ્વતી ભટ્ટજીને વળગી પડતાં ખેલી. “ ભટ્ટજી ! મારી માગણી તરાડી ના જશેા હા, હવે તમારે પરણ્યા વગર છુટકા થવાના નથી. હું હવે તમને છેડીને જવાની નથી.”
“ અરે ભગવાન ! આ ખલા મને ક્યાં વળગી. શું આમ બળાત્કારે તે પરણી જવાતુ હશે. આવા જુલમ મુજ ૨૪ ઉપર, આ દુઃખમાંથી મને ફાણુ ખચાવે ? ”
ભટ્ટજી એને તરછેાડી જવા લાગ્યો “ ભટ્ટજી ! યાદ રાખજો કાલે સવારે તમને મહારાજને કડી ન પકડાવું તે, આમ પ્રીત કરીને કાઇને તજી દેવાતી હશે શું ? ”
“તુ તા ખરેખરી ગળેપડુ લાગે છે, કેવી જખરી છે, વાહ ! શું હિંમત ? ”
“ એ તા હવે કાલે ખબર પડશે, તમે મને છેડશે પણ હું તમને છાપું એમ નથી સમજ્યા ? મહારાજ સહુસ્રશુને કહી જરૂર તમને પકડાવીશ. ” સરસ્વતી એમ ખેલતી ત્યાંથી શહેરમાં ચાલી ગઈ.
રમણીય મુઝવણમાં પડેલા ભટ્ટજી આર્ત્તોના ડુંગર એની ઉપર ધસી પડેલેા, તેના વિચાર કરતા મહારાજની ભાળ ન મળવાથી તેમજ રખેને કયાંક પકડાઈ જવાય એવા ભયથી પેાતાની છાવણી તરફ પલાયન થઇ ગયા.
——
