________________
( ૫૮:) આખું શરીર કાળા વસ્ત્રથી આચ્છાદિત કરેલું હતું. અંધારામાં એની બે આંખે માત્ર ચમકતી હતી. એની પાસે આવી એણે આભાર માન્યો. “આપે મને આ દુખના મહાસાગરમાંથી બચાવી મારું રક્ષણ કર્યું તેથી આપને આભાર માનું છું.” . ભટ્ટજીને ખાત્રી થઈ કે આ બાળા તેજ વ્યક્તિ હતી કે જેણે મંદિરમાં પિતાની ફજેતી કરાવી હતી. એણે મૈન ધારણ કર્યું. સરસ્વતી ફરીથી બોલી. “આપને મહાન ઉપકાર થયો, એ ઉપકારના બદલામાં આપને શું આપું?” - સરસ્વતીના જવાબમાં હાથની ઈસારતથી તે વ્યક્તિએ કહ્યું, “જતી રહે, જતી રહે.” જવાની સૂચના કરી. વડલાના થડનું સીકું કરી આસન લગાવીને તે બેસી ગયે. એની આવી વર્તણૂકથી સરસ્વતીને વહેમ પડ્યો.
આપ કેણું છે, આપનું નામ ઠામ તે કહે? મહારાજને કહી આપને હું કંઈક ઈનામ અપાવીશ.” ' , તે વ્યકિતએ હાથની સંજ્ઞાથી ના પાડી. સરસ્વતીને લાગ્યું કે આ એજ વ્યક્તિ છે જે મંદિરમાં સ્ત્રી થઈને આવી હતી. એને જરા હિંમત આવી. તે એની પાસે આવી, એને પાસે આવતી જોઈ પેલી વ્યક્તિ જરી દૂર ખસી જેથી એના મુખ ઉપરને છેડે ખસી ગયે, એનું મુખ જોતાં સરસ્વતી પામી ગઈ કે નક્કી આ તેજ વ્યક્તિ હતી.
અહો ભટ્ટજી ! હું તમને ઓળખી ગઈ છું. તમે મંદિરમાં બાઈજી થઈને આવ્યા હતા તેજની?વાહ! વેષતે
