________________
( ૩ ) “હું તે સ્ત્રી છું કે પુરૂષ, શું પુરૂષ તે વળી પુરૂષ ઉપર આશક થતું હશે. મહારાજ એ મતના ડાચામાં હું કે રીતે મરવા આવવાને નથી.”
ચૂપ! મુખ?” મહારાજે એક લપડાક ખેંચી કાઢ. સાયંકાળે સ્ત્રીનાં કપડાં પહેરી બની ઠણુને તૈયાર રહેજે.”
એ પ્રમાણે સંભળાવી મહારાજ પિતાના તંબુમાં ગયા મહારાજને હુકમ સાંભળી ભટ્ટજી મહારાજનાં મેતીયા મરી ગયાં, “મહારાજને પણ આ શું સૂઝયું. હું પુરૂષ જેવો પુરૂષ થઈને સ્ત્રી, સુંદરી બનું. શિવ ! શિવ ! શિવ ! હે - ળાનાથ ? મારી અરજી સાંભળ ? ને મને આ આફતના મહીસાગરમાંથી બહાર ખેંચી કાઢ?”
બિચારા શિવશંકર ભટે ભેળાનાથની પ્રાર્થના કરવા, માંડીને આંખમાંથી અશ્રુ પણ પાડ્યાં. પણએ નિર્દય ભેળાનાથને દયા ન આવી. એની અરજી મંજુર ન કરી. ગરીબ બિચારે શિવશંકર ?
વિચારમાંને વિચારમાં દિવસ અસ્ત થયે. ભટ્ટજીના હેયામાં ગભરામણ થવા લાગી. “શું કરૂ? સ્ત્રી બનું કે નહિ. મહારાજની સાથે જવું કે નહિ. અરે છુટકે છે કાંઈ, મહારાજ કયાં છેડે એમ છે. પુરૂષ જે પુરૂષ થઈને હું સ્ત્રી બનું, બીજાનાં ચિત્તને આકર્ષણ કરવા હું યુવાન બાળાને પાઠ કરું. અને એમાં જે કઈ આશક બની પુંઠે પડયે તો મારી શી દશા? એ ફજેતામાં કાંઈ ખામી બાકી રહે વારું?”
