________________
( ૧૨ ) ચુપ ! તારી સલાહ મારે નથી જોઈતી. જે આપણે અને સંગીત જાણીએ છીએ, તું પણ ગાવાનું સારું જાણે છે. માટે તારે શેને પીઠ કરે ખબર છે?” *
શેને?” ડરતાં ડરતાં ભટ્ટ બેલ્યા. - “ગયે, વૃદ્ધ ગયે થઈશ ને તારે સેળ વર્ષની યુવાન બાળાને પાઠ કરવાને છે સમજ્યો.” મહારાજ એમ બોલીને હસી પડ્યા.
મહારાજને જવાબ સાંભળી ભટ્ટજી ચમક્યો. “એય મારા બાપ? એ મહારાજ ? તમે તે પુરી મારી કમબખ્તી બેસાડવા માગે છે. મને જીવતે અયોધ્યા ભેગા થવા દે
થજેની? કોણ તને ઉપાડી જવાનું હતું નહિ તે.”
“અરે મહારાજ ? હું સુંદરી બનું પછી તે થઈ રહ્યું અને તે માંય રાતના આપણે એકલા ફરવા જઈએ, મને એકલી. જોઈને દુષ્ટ પુરૂષે મારા આશક બની હેરાન કરે ત્યારે મારી શું દશા?”
હું છુંને તારી સાથે, તું કેમ મુંઝાય છે.”
ઘણું દુષ્ટ પુરૂષ હોય તે તમે એક્લા શું કરે. ને. હું તે નકામ?”
* “તે તારે પણ એમની ઉપર આશક પડી જવું.” મહારાજા હસી પડ્યા.
