________________
પલા,
( ૧૩ ) પછવાડે ઉભેલી એની સખીઓ જોયા કરતી હતી, એની આટલાં બધાં કાંઈ વિચારમાં કેતુમતી પ્રગટ થઈ સામે આવીને બોલી.
લે? વિચાર કેમ ન આવે જેને એકલા જ રહેવાનું હોય જેને એકલા થવું ન ગમતું હોય એને કાંઈ વિચાર કરવાને ન હોય, પણ બેનને તે હવે. ” બીજી તરફથી પુષ્પાવતી મજાક કરતી બહાર નિકળી આવી.
“અલી ! હવે એટલે શું. કેમ અધુરૂં છોડી દીધું પુરૂ કરની?” ત્રીજી સખી બેલી.
લેની પુરૂં હું જ કરું, બેન, એકલામાંથી હવે એકલા થશે એજ કે બીજુ વળી?” કળાવતી પ્રગટ થતી બોલી.
એક પછી એક એક સખીને પ્રગટ થતી નિહાળી પૃથકુમારી બેલી “અરે, આ બધે રાફડે કયાંથી ફાટી નિકળ્યો.
“કયાંથી શું? હવે થોડા દિવસ પછી તમે અમને છેડી જશે એટલે હવે થોડા દિવસ મળી ભેટી લઈએ, વળી બીજું શું?”
“પણ કહે તો સહી, બેન? કેનાં ભાગ્ય ઉઘડયાં, ૫સંદગી કેના ઉપર ઉતરી?” કેતુમતી બેલી.
કેની ઉપર વળી શું? જે પરાક્રમી હશે એ. જીતી જશે, રાજાઓને તે પરાક્રમમાંજ લક્ષમી રહેલી છે.” કળાવતી બોલી.
