________________
પ્રકરણ ૩૦ મું.
અનરણ્યરાજાની દીક્ષા.
સહસ્રાંશુએ મેાકલાવેલા સમાચાર અનરણ્ય રાજાને મળ્યા. “ એહુ ! મારા મિત્ર અને સ ંબંધી સહસ્રાંશુએ દીક્ષા ગ્રહણ કરી, એ મહાબાહુ વીરમાની જગતમાં અદ્વિતીય વીરનર ગણાતા. એવા વીરપુરૂષ પણ આજે રાવણુથી પરાજય પામ્યા. ખચિત સ્વતંત્રપણે પૃથ્વીને ભાગવનારા વીરપુરૂષા હારીને જીવવા કરતાં મરવુ જ પસંદ કરે છે. હારીને પરાધિનપણે રહી રાજ્યગાદી ભાગવવી એ એને થાડુ દુ:ખદાયક નથી. એ વીર આજે પિતાને પગલે ચાલી દીક્ષિત થયા, એની સાથે દીક્ષા લેવાની મારી પણ પ્રતિજ્ઞા હતી તેા મારે પણ હવે દીક્ષા લેવી જોઇએ. કારણ કે સત્યપ્રતિજ્ઞારૂપી ધનવાળા પુરૂષા ક્યારે પશુ પાતાની પ્રતિજ્ઞાના ભંગ કરતા નથી. મારે પણ અવસર તા પ્રાપ્ત થયા છે. મારા પૂર્વજો સમય આવે વ્રતને ગ્રહણ કરતા હતા. અવસર પ્રાપ્ત થયેલા છતાં, યાવનનાં પૂર વહી ગયાં હાવા છતાં હજી હું મારા પૂર્વજોને પગલે ચાલવાને સમર્થ થતા નથી એવા મારા જીવિતને ધિક્કાર છે! આ મિત્રે સંસારમાં ખુ ંચેલા મને ઠીક યાદ કરાવ્યું. પરાક્રમી છતાંહુજારા રાજાએથી સેવાયેલ છતાં અવસર પ્રાપ્ત થતાં તૃણુની જેમ એણે સામ્રાજ્યલક્ષ્મીને તજી દીધી. ”
