________________
( ૨૧૯ )
તના કદાપિ કરે નહિ. ” રાવણે તરત જ સહસ્રાંશુને પેાતાની પાસે મેલાવ્યા.
લજ્જાથી નમ્ર મુખવાળા સહસ્રાંશુએ મુનિરૂપ પિતાને પ્રણામ કર્યો.
પોતાના સાધર્મિક અંધુ જાણી રાવણે સહસ્રાંશુને કહ્યું. “હે સહસ્રાંશુ ! આજથી તમે મારા ભ્રાતા છેા. તમારી જેમ આ મુનિ પણ મારા પિતા છે. માટે જાએ, તમારા રાજ્ય ઉપર અધિકાર ચલાવા અને બીજી પણ પૃથ્વી ગ્રહણ કરો. અમે ત્રણ ભાઇએ છીએ તેમ રાજ્યલક્ષ્મીના અંશને ભજનારા આજથી તમે પણ અમારા ચાથાભાઇ છે.” સહસ્રાંશુને મુક્ત કરી એની સ્વતંત્રતા અને પાછી આપી.
“ મારે હવે આ રાજ્ય કે શરીરનું કાંઇ પ્રત્યેાજન નથી; કિંતુ પિતાએ આશ્રય કરેલા સંયમમાં જ હુ... અવલંબન કરીશ, નિર્વાણુને આપનારા તા એજ માર્ગ છે.” સહસ્રાંશુએ રાવણને એ પ્રમાણે કહી પેાતાના પુત્રને રાજ્ય અર્પણ કરી પિતાની પાસે વ્રત ગ્રહણ કર્યું. ને પેતે દીક્ષા ગ્રહણુ કોના સમાચાર અચેાધ્યાપતિને માકલાવ્યા.
રાવણે શતબાહુ અને સહસ્રાંશુ મુનિને વંદના કરી. સહસ્રાંશુના અપરાધને ખમાવી પાતે સહસ્રાંશુના પુત્રને રાજ્યાસન ઉપર બેસાડી પેાતાની છાવણીમાં આવ્યા. દિવિજય કરી અઢાર વર્ષો રાવણુ લંકાનગરીમાં આવ્યા. દરેક અપ ભરતના મુગુટખ`ધી રાજાઓએ પ્રતિવાસુદેવપણાના અભિષેક કર્યો.
