________________
( ૨૧ ) લાંબાકાળે પિતાના શરીરમાં આજે પરિવર્તન થવાથી એને હર્ષ અનુપમ હતે, પ્રભુ નગરમાં આવ્યા અને પોતાના શરીરમાંથી રોગે અદશ્ય થયા જેથી ભગવંતની ભકિત નિમિત્તે આઠ દિવસને માટે મહત્સવ મહારાજે શરૂ કર્યો. તેમજ રંક-અનાથજનને દાન આપીને ખુશી કર્યો. સર્વત્ર જયજયકાર વર્તાઈ ગયે. જો કે પ્રભુ તે રાજાને મહાન ઉપકાર કરનારા હતા, છતાં એ ઉપકાર કરવામાં –એ રેશેને દૂર કરવામાં રતસાર વ્યવહારીઓ પણ નિમિત્તકારણ હોવાથી રાજા એને પિતાના અનુજબંધુની માફક જેવા લાગે.
એ ઉપકારના બદલામાં મહારાજ એને જેટલું આપે તેટલું ઓછું જ હતું, છતાં મહારાજે એને અઢળક દ્રવ્ય આપ્યું અને બંધુની જેમ પોતાની સાથે રાખે.
મહારાજ રાત્રીના નિરાંતે પલંગ ઉપર સુતેલા હતા. સુખથી, આરામથી અને શાંતિથી તેઓ અત્યારે નિંદ્રાદેવીની ઉપાસના કરી રહ્યા હતા. મીઠી નિંદ્રામાં પડેલા મહારાજને એક અપૂર્વ સ્વપ્ન આવ્યું; એ સ્વમામાં કઈ દિવસ નહિ એવું દશ્ય જોયું. એકને સાતે રે સ્વમામાં રાજાએ પ્રત્યક્ષ પિતાની સામે ઉભેલા દીઠા. “રાજન્ ! એાળખ છે ને?”
તમારા જેવા જુના-પુરાણું દેતેને શું એટલી જ વારમાં ભૂલી જઈએ !”
હા, તમારા દસ્તે તે ખરા, પણ હવે અમે તમારી દસ્તી કરવાને શકિતવાનું નથી.”
