________________
(ર૦૦). પામી ગયા, એવા પ્રભુના ઉપકારને પ્રત્યક્ષ જોનારા પુરૂષની ભકિતમાં તે શી ખામી હોય? | ત્વરિતગતિએ રેગે નિર્મૂળ થવાથી પ્રસન્નચિત્તવાળો રાજા પ્રભુના દર્શથી પિતાને ભાગ્યશાળી માનતે પ્રભુના માહાઓની મનમાં પ્રશંસા કરી રહ્યો હતે. “ઓહિ ! શું પ્રભુનું માહાસ્ય ! લેકે કહે છે કે-“એ તો વીતરાગ છે, પ્રસન્ન થવાથી કાંઈ આપી શક્તા નથી. અરે પ્રસન્ન પણ થતા નથી તે આપવાની તે વાત જ શી ! તેમજ જેઓ ક્રોધિત પણ થતા નથી. એવા વીતરાગની સેવા શું ફળ આપી શકે પણ ખચીત કે મૂર્ખ છે. મોટાઓના માહાભ્યની અપણ જનેને શી ખબર હોય? એ બિચારાતે જાડી બુદ્ધિના હેવાથી એ બુદ્ધિમાં મપાય તેટલે જ વિચાર કરી શકે. એમને કયાં ખબર છે કે રાગદ્વેષી દે જે કરી શકતા નથી આપી શકતા નથી તે માત્ર વીતરાગના દર્શન માત્રથી મળે છે, કેમકે રાજાએના હુકમમાં જ કાર્યસિદ્ધિ રહેલી છે, દેવતાઓના વચનમાં કાર્યસિદ્ધિ રહેલી છે જ્યારે સર્વથી ઉચ્ચ કક્ષામાં રહેલા તીર્થ કર ભગવંતના દર્શનમાં જ કાર્યસિદ્ધિ રહેલી છે. મને તે એને પ્રત્યક્ષ અનુભવ થયે, પૂર્વે પણ દીક્ષા લીધા પછી વિહાર કરી રહેલા રૂષભદેવની સેવા કરતા નમિ-વિનમિને દર્શન માત્રથી જ વિદ્યાધરનું ઐશ્વર્યને આધિપત્યપણું મળ્યું હતું. પિતે વીતરાગ છતાં પ્રાણીઓને એમનાથી જે મળી શકે છે તેવું કોઈનાથી મળી શકતું નથી. એમની સેવા-ભક્તિ કરતાં મોક્ષની લક્ષમી મળે તે આ સંસારની સમૃદ્ધિ તે શું માત્ર છે?
