________________
(૧૬) હદયમાં ભક્તિભાવથી ભરેલા રત્નસારે તરતજ નાવિકોને સમુદ્રમાં ઉતાયો. એ પ્રતિમા હાથ લાગતાં જ જેમ ધર્મને પ્રાપ્ત કરીને જીવ સ્વર્ગલોકની પાસે આવે તેમ નાવની પાસે આવ્યા. વ્યવહારીયાએ એ કલ્પવૃક્ષના સંપુટને તરત જ નાવમાં લઈ લીધે. ભગવાન વહાણમાં આવ્યા એટલે નાવની અટકેલી ગતિ હવે ચાલે તેવી થઈ ગઈ ને વહાણ આગળ ચાલવા લાગ્યું.
અલ્પસમયમાં પેલું અંધકારમય મુશળધાર વર્ષો વર સાવતું મેઘપટલ દૂર થઈ ગયું. તેમજ દુર્જનની મૈત્રીની જેમ વળીયે પણ અદશ્ય થઈ ગયે; એ બને કારણે નષ્ટ થતાં સમુદ્રનું તોફાન પણ શાંત થઈ ગયું. જે તોફાનથી મનુષ્ય આકુળવ્યાકુળ થયેલા જીવવાની આશા છોડી કલ્પાંત કરી રહ્યા હતા તે સર્વે જાણે ફરીને નવજીવન પામ્યા હોય તેમ પરમ પ્રસન્નતાને પામીને એક બીજાના કુશળ વર્તમાન પૂછવા લાગ્યા. કલ્પવૃક્ષના સંપુટને સાચવતા, બહુમાનપૂર્વક એની ભકિત કરતા તેઓ કિનારે પહોંચવાની રાહ જોવા લાગ્યા. સમુદ્ર શાંતિમાં હોવાથી તેમજ ગતિને અનુકૂળ થઈ પડે તે પવન હોવાથી વહાણ દ્વીપપત્તન આવી પહોંચ્યું. વહાણ કિનારે આવ્યું એટલે નાવિકેએ લંગર નાંખ્યું. વહાણપતિએ એક ચતુર માણસને વધામણી આપવાને રાજાની પાસે મેક.
કઈ દિવસ નહિ સાંભળેલા એવા આ કર્ણપ્રિય સમાચાર સાંભળી મહારાજ અનરણ્યરાજાએ એ સમાચાર
