________________
(૧૯૪) “એ પ્રતિમાને લીધે તારું વહાણું થંક્યું છે. તારા નાવિકેને ઉતારીશ તે કલ્પવૃક્ષના પાટીયાના સંપુટમાં એ ભગવાનની મૂર્તિ છે. મહાન પ્રાભાવિક એ પ્રતિમા છે. પૂર્વે એક લાખ વર્ષ ધરણે પૂજી હતી તે પછી છસો વર્ષ કુબેરે પૂછ, ભકિતવાળા વરૂણદેવતાએ પિતાના ભુવનમાં લઈ જઈ સાત લાખ વર્ષ સુધી પૂજી હતી, આવી મહા પ્રભાવકપાર્શ્વનાથ પ્રભુની પ્રતિમાને તું બહાર કઢાવ.”
“અહાખચીત મારા કોઈ પૂર્વના શુભ ભાગ્યને યોગે જ તે અહીં આવ્યા છે. એમના દર્શનથી મારાં પાપ નાશ થશે, મારૂં જીવિત સફળ થશે.”
“એ તો ઠીક, પણ એ પ્રતિમા અત્યારે તે ઈક્વાકુવંશમાં ઉત્પન્ન થયેલા અજયરાજાના ભાગ્યથી અહીં આવેલાં છે. એને સાતેગોથી એ વ્યાપ્ત થયેલે અનેક વરસથી એની પીડાઓને સહન કરી રહ્યો છે. એ રેગોને નાશ કરવામાં અનેક દવાઓ, અનેક ઉપચારે તેમજ અનેક દૈવિક પ્રયત્નો એના નિષ્ફળ ગયા છે; દુષ્ટ રેગોની પીડાથી દુ:ખી છતાં સર્વ દિશાઓના રાજા મહારાજાઓને જીતતે જીતે એ ઈવાક રાજા હાલ દિવિજય કરી દ્વીપપત્તન (દીવ) માં છાવણું નાખીને પડેલ છે. તું કિનારે ઉતરી એ ઈક્વાકુરાજાને આ પ્રતિમા આપજે. આ પ્રાભાવિક પ્રતિમાનું દર્શન કરતાં રાજાના એકને સાતે રંગે નાશ પામી જશે.” પદ્માવતીએ અદશ્યપણે સ્પષ્ટતાથી કહી સંભળાવ્યું.