________________
પ્રકરણ ૨૬ મું
શ્રી પાર્શ્વનાથ રત્નસાર વહાણવટી વહાણને નાશ થતાં અનેક માણસેના નાશનું કલંક પિતાને માથે આવે તે પહેલાં પિતાના જીવિતને નાશ કરવાને જે પડવા જાય છે ત્યાં તે “ખબરદાર!” આકાશમાંથી દિવ્ય શબ્દ તેને કાને પડ્યો. આ શબ્દથી વ્યવહારી ચમક. કોણ બેસું?” એણે ચારે તરફ જોવા માંડયું, પણ કેઈ નજરે પડયું નહિ, તેમજ મૃત્યુની ચિંતામાં પડેલા મનુષ્યને પણ એ શબ્દ નહોતે. “કાંઈ નહિ, ખાલી ભણકારા એ તો?” એણે બીજી વખત ઝંપલાવવાની તૈયારી કરી.
એ ઝંપલાવે તે પહેલાં એણે દિવ્યવચને સાંભળ્યાં સબુર, હે સાહસિક! પૃપાપાત કરીશ નહિ, તારી આવી સ્થિતિ તે મેં જ કરેલી છે.”
“તમે કોણ છે? ને આવી સ્થિતિ કરવાનું કારણ? રત્નસાર વ્યવહારી અદૃશ્યવાણી સમજી જવાબમાં બે.
હું પદ્માવતી નામે દેવી છું.”
પદ્માવતી ! તમે તે જૈન ધર્મનું રક્ષણ કરનારાં છો, જાતે દયાળુ અને અહિંસાધર્મમાં પ્રીતિવાળા છતાં વિનાકારણે
