________________
(૧૮૯), તે નાવિકની પાસે આવ્યો. “જેમ બને તેમ વહાણને કિનારે ઝટ પહોંચાડી ઘો?” વહાણપતિ રત્નસારે કહ્યું
અહીંથી ચાલવાની તે વાત કરતા નથી ને કિનારે પહોંચવાની વાત કરે છે. અત્યારે તે અહીંથી આગળ ચાલવાને પણ અમે સમર્થ નથી. શેઠજી?” નાવિકેએ કહ્યું.
“શામાટે ચાલતું નથી? નહિ ચાલે તે ઘણા લોકે ગભરાઈને મરી જશે માણસે બધા હેબતાઈ ગયાં છે.” રત્નસારે કહ્યું.
“અમે તે ચલાવવાને ઘણેય પ્રયત્ન કરીએ છીએ, પણ જાણે કેઈએ પકડી રાખ્યું હોય તેમ અહીંથી રતિભાર ખસતું નથી.” ખલાસીઓએ કારણ કહી સંભળાવ્યું.
“વહાણ નહિ ચાલવામાં ખાસ કારણ તમને શું લાગે છે વારૂ?”
એક તે કુદરતની પ્રતિકૂળતા તેમજ બીજું મુદ્દાનું કારણ માણસે ઘણાં બેસવાથી વહાણ ઘણું ભારે થઈ ગયું છે. જેથી અમે લાચાર છીએ.” 4 “ ત્યારે હવે બીજો ઉપાય?”
“અમારી બુદ્ધિ પ્રમાણે નાવને બચાવવાને અમે પ્રયાસ કરીશું, પછી તે ભાવભાવ. આ વળી સામે નહિ અને સમુદ્રનાં તેફાન શાંત થાય નહિ તે આપણે બધા આ સમુદ્રમાં ગરક થઈ જવાના. બીજે શું ઉપાય!”
