________________
( ૧૩૭ ) એ મંત્રો દ્વારા સૂર્યનું આકર્ષણ પણ થયું. જ્ઞાનદષ્ટિથી સૂર્યદેવે વસ્તુને મર્મ સમજી લીધે, જેથી અહીંયાં આવવાની એણે તકલીફ લીધી નહિ.
મનુષ્યના ચાલુ સતત પ્રયત્નથી અનિચ્છાએ પણ સૂર્યને દર્શન આપવું પડયું. એક દિવસની મધ્યરાત્રીએ અનરણ્યરાજાની આગળ સૂર્ય પ્રત્યક્ષ્ય થયા. “રાજન ! તમને આ શું મેહ થયો છે? શા માટે મને યાદ કરો છે?”
રાજાએ વસ્તુસ્થિતિ સમજાવી. “એ વસ્તુસ્થિતિ તમારે ભગવ્યે જ છુટકે છે. તમારા રોગોને માટે હું પણ કાંઈ કરી શકું તેમ નથી.”
સૂર્યદેવનું વચન સાંભળી રાજા અજાયબ થયે, “રાજન ! અશ્વનીકુમારની શક્તિ ન ચાલી તે હું તે કાંઈ ન જ કરી શકું ! તમારે પૂર્વના દુષ્કર્મને ઉદય ગાઢપણે છે, એ દૂર કરવાની કોઈની તાકાત નથી. હું તે તમને એટલું જ કહેવા આવ્યો છું કે નાહક મારું આરાધન કરી તમે મને હેરાન શામાટે કરે છે? અમારા દેવતાઓના સુખમાંથી તમે મંત્ર દ્વારા અમને કાં ચલિત-ભ્રષ્ટ કરે છે? તમારે હમણું કેટલાક કાળ એ રેગો ભેગવવા પડશે માટે નાહક દેવતાઓને હવે તકલીફ આપશે નહિ. ધિરજથી સહન કરે.” સૂર્યદેવ તરતજ અદશ્ય થઈ ગયા.
એ રાત્રી વહી ગઈ. સૂર્યને ઉદય થયો ને રાજાએ પંડિતેને ને પ્રધાનેને બોલાવી સર્વ રાત્રીને વૃતાંત કહ્યો ને
