________________
(૧૩૫) બેશક આપનું કથન સત્ય છે. ભવિતવ્યતા બળવાન છે.” રાજાએ કહ્યું,
બીજું કાંઈ કાર્ય હોય તે કહો.”
અનરણ્યરાજાએ મસ્તક ધુણાવી ના પાડી. “આપનું દર્શન થયું એ આપને માટે ઉપકાર ! કેમકે મનુષ્યોને દેવતાનું દર્શન પુણ્યના યોગે જ થઈ શકે છે.”
દેવદર્શન દુર્લભ છે, છતાં તમારું આ રેગોને દૂર કરવાનું કામ કરવાને અશક્ત છું તેથી લાચાર છું.” તરતજ અશ્વનીકુમાર અદશ્ય થઈ ગયે.
પ્રાતઃકાલે રાજાએ પ્રધાને અને પંડિતને બેલાવી રાત્રીને વૃત્તાંત કહી સંભળાવ્યું. રાજાના મુખથી આવે વૃત્તાંત સાંભળી બધા શોકા થઈ ગયા. “અહા ! ધિકક છે આ કમેને–આ દુષ્ટ રાગને કે જેઓ દેવતાની શક્તિથી પણ દૂર થઇ શકતા નથી.”
ખેદ કરવાથી સર્યું, મેં તે તમને કહ્યું હતું કે પ્રાણીઓએ કરેલું શુભાશુભકર્મ ઉદયકાળે અવશ્ય જોગવવું પડે છે. આપણાથી બની શકે તેટલા પ્રયત્ન આપણે કર્યા છે છતાં કાર્ય સિદ્ધ ન થાય તો એમાં શોક શાને? જ્યાં દેવતાનો શક્તિ પણ કામ ન કરતી હોય ત્યાં સંતાપ શું કરે?” .
છતાં હજી પણ અમે ઈચ્છીએ છીએ કે આપ એક ફરી પ્રયત્ન કરે !” પંડિતાએ કહ્યું.
“શું પ્રયત્ન તમે કરાવવા માગે છે?” રાજાએ પૂછ્યું.
