________________
(૧૦૮) બાળા ! એને બરાબર કેદમાં રાખજે, ભાગી ન જાય એની કાળજી રાખજે.” રાજાએ મર્મમાં કહ્યું.
એક વખત આપ મારે હવાલે કરે, પછી એ છે ને હું છું, ભટ્ટજી ! મહારાજે કહ્યું કે, મારા સપાટામાંથી નાસવાની કેશીષ કરશે તે યાદ રાખજે.”
ભટ્ટજી! જાઓ તમારે ગુહે સાબીત થયેલ છે, એટલે લાચાર, હું તમને આ બાળાને હવાલે કરૂં છું.” મહારાજા અજયરાજાએ ભટ્ટજીને હાથ પકડી સરસ્વતીના હાથમાં મૂકી બંનેને હાથેવાળો મેળવી આપે અને આશિષ આપી. “બાળા ! લે આ તારો કેદી !”
સરસ્વતી ! આ તારે ચેર, તારી નજરકેદમાંથી જરા પણ બહાર ન જવા દેતી.” પૃથુદેવી ભટ્ટજી તરફ ફરીને બોલી “ખબરદાર ભટ્ટજી. સરસ્વતીની રજા સિવાય કેદખાનામાંથી બહાર નિકળ્યા છે તે?”
ત્યારે શું અમને બેને પરણાવી દીધાં?” ભટ્ટજી બોલ્યા ને બધા હસી પડ્યા.
“તે તે આ સરસ્વતી તમને સમજાવશે, સરસ્વતી ! લઈ જા તારા કેદીને?”
સરસ્વતી હસતે મેં એ કેદીને હાથ પકડી ભટ્ટજીને ખેંચતી ત્યાંથી પસાર થઈ ગઈ.
ત્યારે શું આમ પરાણેય જગતમાં પરણાતું હશે!” ભટ્ટજી ગરીબ ગાય જેવા થઈ ગયા. ગરીબ બિચારા ભટ્ટજી!
